Archive for April, 2016
Kur qetësisht të dridhet nata,
Në fund të detit me hënën lartë,
Ku gjenden fjalë pafund të gjata,
Por edhe heshtjen që bëhet, art!
Kur ëmbëlsisht të t’dridhet buza,
Në fund të detit me hënën sy,
Do gjesh aty me mij’ra muza,
Dhe penën time do gjesh, aty!
U be kohe qe pres nje syth pranvere,
zogu qe gjithmone eshte kthyer, sivjet po vonon,
dhe qielli mezi po merr kaltersi,
nje ndjenje te paqarte te turbullt me shkakton.
S’e di pse sirtaret rremova serish,
per nje cigare qofte dhe te vjeteruar,
shume rralle e pi, s’eshte se me mungon,
atehere kur me duhet vertet per tu menduar.
Ia ve fajin dimrit qe si nje plak i keq,
nuk do te na lere, kembet i heq zvarre,
qielli gri mbi koke si kapele e grisur,
imazhe me shfaqen ne tymin-cigar’.
Pse jeta te dhuron vetem vuajte,
pse na shkojne dem perpjekjet,
pse endrrat zhduken akoma pa filluar,
pse gjykohen njerzit fare pa i degjuar?
Pse sot vriten shpresat,
pse ka lot me teper se buzeqeshje,
pse askush ste zgjat doren te te ndihmoje,
a thua asnjehere ndihme ai sdo te kerkoje?
Me thuaj si do ikesh,
shpinen do ma kthesh,
aspak pa menduar,
mua vetem te me lesh.
Si do ikesh me thuaj,
fare pa shpjegim,
kur vec ne zemren tende,
une gjeja strehim?
Me ke mbytur,
me ke merzitur,
gjithcka ndodhi,
krejt papritur.
Akoma jam ne te njejten rruge,
akoma veten se kam ngushelluar,
une vec veten e kam mbytur,
se pa ty smundem me jeuar.
Krejt papritur u largove,
ndishta une s’te meritoja,
por zemer askush ne kete bote,
sd;o te doje, sic une te doja…
Të jesh me ty, t’mos kërkosh gjë tjetër
Veç dy buzë dhe një palë sy,
Të jesh me ty, me askend tjetër
Ta bësh botën tënde, t’ndihesh Perëndi.
Të jesh me ty, n’gjirin tënd kokën të mbështetësh
T’mos duash gjë tjetër, veç hireve të tua,
N’shkëmbim të një jetë pre miliona vjetësh
Të thuash veç këtë çast, asgjë tjetër s dua.
Nëse ndodh të ngjallemi përsëri
Pas vdekjes që jeta na gatoi,
Poqese unë vdes i pari, ti mos mbaj zi
Thuaj, doli nga kjo jetë dhe shkoi
Nëse pas jetës ka dhe një jetë tjetër
Dhe ndodhë të ngjallemi sërish,
Atëherë të dy bashkë, do jemi patjetër,
Në jetën time të dytë , mirë se të vish.
Mbreme te pashe ne enderr,
ti ishe bere dhenderr,
une nuk isha nusja jote,
ti duukeshe me i lumturi i kesaj bote.
Tu afrova te te uroj fat,
me the zemer s’te kam harrur asnje cast,
ate cast e gjitha u drodha,
se cpo ndodhte krejt u hutova.
Vetem e permblodha dhe ne sy e pashe,
Atehere pse u martove, i thashe,
Ai m’u pergjigj s’pata zgjidhje tjeter,
vecse ta harroj dashurine e vjeter.
Loading ...