Posts Tagged ‘me lendove’

Shpirti cope-cope,
ti sa shume me lendon,
cdo dite zemren ma copton,
duke e ditur ajo sa te don.

Mos me lendo ne shpirt,
zera gjak pikon,
zgjidhje kur nuk gjen ,
ty pprane te don.

Mos me lendo,
vec teje tjeter sdua,
mos me ler te vuaj,
me thuaj se me ke vec mua.

C’eshte njeriu valle,
me shpirt nje cope qenie,
valle kur do mesohet,
se jeta ka dhe renie?

C’eshte njeriu valle,
qe sikur pa shpirt lendon,
dhe pastaj plagen e shkaktuar,
vjen dhe e mekon?

Sa lendon njeriu,
nje zemer vec e di,
aq sa te tremb nga largesia,
te tremb dhe ne afersi…

Sikur te isha lot,
ne syte e tu do te lotoja,
sikur te isha engjell,
endrrat te t;i zbukuroja.

Sikur ne kete bote,
mos te kishte ligesi
eh… si do te ishte,
jeta ime tani…

S’te harroj sdi pse me lendon
kur e di se vec ty te do kjo zemra ime,
edhe sonte rri pa gjume
kur ti vjen ne mendjen time.

Jam shume i vetmuar,
kur me ty nuk jam,
e urrej diten kur ti ike
me lemdove dhe me nuk te kam…

Sa veshtire qenka,
te rrish ne vetmi,
ta duash dike,
e ai mos ta dije.

Sa e padrejte kjo bote,
na ndershkon gjithmone,
na sprovon me gjera,
qe s’jane ne doren tone.

Kur per here te pare
dashurova nje femer,
ajo me tha mua,
te dua me gjith zemer.

Pse pranove zemer,
e u fejove  me tjeter,
shume e lendove,
dashurine e vjeter.

Kur loti preku faqen,
Dhe shpirti u lendua,
dora shtrengoi doren,
dhe i tha te dua.

Kur zemra rrahu fort,
dhe doli nga krahërori,
tjeter zemer gjeti,
dhe jet nga jeta mori.

Zemra ime
po vuan per ty,
ti zemren mua,
Ma bere hi.

Ti zemren ma theve.
jeten ma shkaterrove,
nuk tu be vone
sa shume me lendove.