Author Archive
Lumturine kerkova por me ty e gjeta,
idealen kerkova prane teje e ndjeva,
dashurine per ty e ruajta ne fshehtesi,
por i tregova dikujt e ti mire e di.
Sa here ti me vjen prane
une bie ne mendime,
turbullohem e gezohem,
ti je ilaci i zemres sime.
Nuk dua ashuri te rreme,
Nuk dua jete me lajka nga ti,
Dua vetem lumturi,
Dhe te pafund dashuri.
Nuk dua pendime te kemi,
Nuk dua vetmi e dua gjithmone ne perqafim,
Dua gjithmone dashuri te sinqerte,
dhe te jemi prane deri ne amshim.
Kisha kohë pa të pare
Vite ndoshta, nuk e di,
Kohën ndala si i marre,
E të kujtova me nostalgji.
Ti tek ecje e menduar,
E unë që vija tek ti,
Ah, sa vite kanë kaluar,
Tash unë jam pa ty.
Pas vitet sot i ktheva,
Për të t’par edhe një here,
E me lotët e mi u deha,
Qan për ty zemra e mjere.
Jeta eshte si nje glob,
nga i cili nuk del dot,
Jeta eshte si guri,
nga i cili behet muri.
Jeta te sjell shume gezime,
njekohesisht edhe hidherime,
Jeta eshte krijuar per ne,
sa te jemi gjalle e mbi dhe’.
Kur qetësisht të dridhet nata,
Në fund të detit me hënën lartë,
Ku gjenden fjalë pafund të gjata,
Por edhe heshtjen që bëhet, art!
Kur ëmbëlsisht të t’dridhet buza,
Në fund të detit me hënën sy,
Do gjesh aty me mij’ra muza,
Dhe penën time do gjesh, aty!
U be kohe qe pres nje syth pranvere,
zogu qe gjithmone eshte kthyer, sivjet po vonon,
dhe qielli mezi po merr kaltersi,
nje ndjenje te paqarte te turbullt me shkakton.
S’e di pse sirtaret rremova serish,
per nje cigare qofte dhe te vjeteruar,
shume rralle e pi, s’eshte se me mungon,
atehere kur me duhet vertet per tu menduar.
Ia ve fajin dimrit qe si nje plak i keq,
nuk do te na lere, kembet i heq zvarre,
qielli gri mbi koke si kapele e grisur,
imazhe me shfaqen ne tymin-cigar’.
Pse jeta te dhuron vetem vuajte,
pse na shkojne dem perpjekjet,
pse endrrat zhduken akoma pa filluar,
pse gjykohen njerzit fare pa i degjuar?
Pse sot vriten shpresat,
pse ka lot me teper se buzeqeshje,
pse askush ste zgjat doren te te ndihmoje,
a thua asnjehere ndihme ai sdo te kerkoje?
Me krah te forta punojne,
me duart e hekurta shtrengojne
janë puntore per ti levduar,
janë te embela mos i haruar.
Jane te mencura edhe puntore,
sikur bletezat ne koshere,
i punojne arat dhe lendinat,
kerkojne t`i zbarkin edhe kodrinat.