Arkiva për kategorinë ‘Poezi’
Do të vdes për ty
Askush sdo ta kuptoj
Që në jetën tende
Unë nuk ekzistoj.
Në këtë botë deshta
Që i lumtur të jem
Në duart e mia
Vetëm ty të të kem.
Kliko për të lexuar poezinë të plotë »
Ne jeten time kam mesuar,
Se jo gjithmone je fitimtar.
Se ne kembe per te qendruar,
Duhet te kesh rene me pare!
Shume here humba drejtimin,
Rrugeve te saj pa‘mbarim.
Po kurre s‘humba besimin,
Se do gjeja destinacionin tim!
Nje nga nje shkallet i ngjita,
Here me gas e here me lote.
Disa here dhe rreshkita,
Por u cova prape me e forte.!
A more serb i shkreti ti
nje flamur te beri te dridheshe tani,
Shqiponja mbi kokat e gjarperinjve fluturon
qe vetem helme dijne te leshojne.
dridhu dridhu moj e mjera serbi
se vetem nga frika do ngordhesh ti.
Fluturo shqipe e behu krenare
jemi te nderuar qe jemi Shqiptare,,,
Jam prekur e lenduar ndonjehere
Dhe lotet mezi i kam mbajtur,
Jo t’i kurseja, por t’i fshihja
Per t’i derdhur mbi jastekun e nates.
Duke veshtruar kapaket e syve
Lirshem i beja dialog vetvetes,
Ndonese me vinte te ulerija,
Pajtohesha me gjuhen e heshtjes.
Mos me ndrysho,
une keshtu jam dhe nuk e hedh veten poshte,
mund te ndryshosh gjithcka reth meje,
por mua jo…
Mos me ndrysho menyren qe flas,
as menyren qe shkruaj,
mos kerko te me besh,
me veten time te huaj!
Ndryshoma jeten po ke mundesi,
fut bukurin tende aty,
fshima lotin qe ne sy me ndricon,
por mua, nuk ke pse me ndryshon!
Nuk dua te me falin as dhe nje mekat,
Gjithcka qe bera une le ti paguaj,
Vecse syte mbi sy t’mi hedhin vec per pak,
T’me thone nese jam une nje e huaj!
Nuk dua me petale rrugen te ma shtrojne,
Te eci kam mesuar neper gure dhe balte,
Vecse drejt ne sy nje here te me veshtrojne,
At’here kur rrjedh i ngrohte loti i kristalte!
As dua meshire e asnje fjale te mire,
Nuk dua, nuk kerkoj ne duar t’me peshojne,
Vecse per nje cast te shihen ne pasqyre,
Dhe le te gjejne aty, cfare tek une kerkojne.
Mesnate, heshtje, Ne qiell s’paska hene.
Hije te trishta qe ikin dhe gjurme nuk lene.
Dhe gjumi, ai nuk i do me syte mi,
Ka ikur me hijet, ka ikur, ku,,,se di!
Mesnate dhe une akoma e humbur,
Mes mijera mendimesh e strukur,
E fshehur mes mijera endrrash vigane,
Ne varken e shpreses, n’mes detit pa limane.
Mesnate, une pres, ne erresire te gjej ate shkendije,
Ate qe s’kisha dje, s’kam sot dhe neser kush e di!!!
Qetesi, bota ka fjetur dhe une perqafuar me vetmine,
Ne mesnate. Edhe pse zgjuar, po enderroj lumturine!
Kesaj udhe vetmie,
Kam mbetur si varr i harruar.
Gjekundi e shoh s’po me shpie.,
Kjo udhe me dhimbje ‘mbuluar’.
Ne mbetsha diku ne nje skaj,
E dheu do m’shtrihet mbi shtat,
Fort zemren me dore do ta mbaj,
Qe friken mos ta ndjeje aspak!
Dhe syte ne mu mbyllshin aty,
Ne mes te k’saj udhe te trishte,
Udh’taret e tjere le t’ma hedhin,
pak Dhe permbi shtatin e brishte!
Loading ...