Jam prekur e lenduar ndonjehere
Dhe lotet mezi i kam mbajtur,
Jo t’i kurseja, por t’i fshihja
Per t’i derdhur mbi jastekun e nates.

Duke veshtruar kapaket e syve
Lirshem i beja dialog vetvetes,
Ndonese me vinte te ulerija,
Pajtohesha me gjuhen e heshtjes.

Mendimet dhe psheretimat
Per dore kapnin njera-tjetren,
Aq sa beheshin teper te zakonshme,
Sa padrejtesisht urreja jeten.

Serish zgjohesha dhe ndieja qe jetoja,
Dhe jeta s’me dukej e merzitshme,
E doja jeten me shume se kurre
Dua ta jetoj sa me shume.

Një koment për “Jeta”