Author Archive

Po zemra ime mund te veshtrosh,
ndoshta ashtu do te kuptosh se nga cila paste jam i gatuar,
a ke pare nje enderr te permendet,
e deshperuar ?…
Duke kerkuar,
ne qiejt blu nje re te bardhe,
ta shohesh kur ulet ne toke,
si petale nder fllade,
nder fllade malli nga shpirt i perveluar,
kengen e vetmise duke kenduar …

Kliko për të lexuar poezinë të plotë »

Mendoj që dicka t’i dhuroj,
Një strofë,apo vetëm një varg.
Ose një poezi t’i dedikoj,
Por edhe kjo për të është pak.

-Po cfarë mund të të dhuroj tjetër?
Asgjë,asgjë tjetër nuk kam për ty,
Përpos vargjeve në një letër
Dhe shpirtit tim,t’mbushur me vetmi.

Eja të vallzojmë,
ta dehim natën me ritmin tonë,
sa pranë jemi të dy,
puthitur,
buzë më buzë pa folur,
duarsh përqafuar,
nën këta tinguj dehëse muzike.

Besoj në fjalë nderi që i japin kuptim jetës,
përjetoj kënaqësitë nga burimi i së vërtetës,
iu besoj syve që shohin tej vetës,
iu besoj dhe ëndërrave që i hapin udhë ditës,
agimeve të hershme e shkëlqimit të dritës.
Besoj në premtime, që kanë peshë guri,
besoj në ngushëllime që shërojnë kokë burri.

Ky det,ky qiell dhe kjo dit vere
e kthjellet si qelqe.
Frymemarja, ne nje dite si kjo ,
eshte teper e lehte.

E mbushur me kete ajer ,jam bere e tere
si pupel e lehte,
me keta qiej te paster ,me kete mbrekulli natyre,
sikur do te kap rete.

Éshtë vonè pér t’i kuptuar fajet,
vonë pér tè thënë më fal,
është vonê zemrës t’i hapësh dyert,
kur miqëve atë ua ke përplas.

Është vonë tê mësosh të heshtësh,
të kërkosh hapat e një ikje,
ështê vonë shiuan ta duash,
dhe lulet që dikur i shkelje.
Është vonë për të qarë,
vonë për të thënë tê dua…

Sa vjet e më shumë,
vitet ikin varg,
mbyllen cikle ndodhish ,
dhimbja gjen ngushëllim,
syri bëhet xixë në udhëtimin e ri ,
pasojnë fjalë bekimi e urata,
E vitet ikin,
ikin një nga një.

Kerkoj mes endrave dicka te vertet,,,
mundohem me kot e smund ta gjej dot,,
a thua vec endra kan per te mbet,,
dhe asgje te vertet nuk ka ne ket bot,,