Arkiva për kategorinë ‘Poezi dashurie’

Dashuria eshte një helm në zemër,
Dikur të shikoja me gjith zemër,
Të thoja të dua me gjith zemër,
Të dashuroja me gjith zemër.

Por ti e prishe gjith këtë zemër,
Se ma ktheve shpinën zemër,
Kur e dëgjove fjalën të dua zemër,
E harrove këtë zemër.

Dashurine e hodhen nga shkembi i thepisur,
Ajo fluturoi e ne zemer ra,
Ne detin e thelle e cuan per ta mbytur,
ajo prap cau dallget e medha.

Ai qe do e di c’do te thote kjo fjale,
Dashuri te paster ne zemer ka rritur,
Do te jete i lumtur sa te jete gjalle,
Edhe pse ne jete dallga e ka goditur.

Kur per here te pare
dashurova nje femer,
ajo me tha mua,
te dua me gjith zemer.

Pse pranove zemer,
e u fejove  me tjeter,
shume e lendove,
dashurine e vjeter.

Dikur drita syve te mi ishe ti,
Dikur okksigjeni im ishe ti,
Dikur dielli im ishe vec ti,
qe me perqafime me jepje ngohtesi.

Ah moj zemer,
dikur ishe gjithcka
tani je nje plage ne zemer,
qe po ben hata.

Me ikjen tende,
shume me lendove,
per mua e dashurine,
aspak nuk mendove..

Jeta eshte si nje glob,
nga i cili nuk del dot,
Jeta eshte si guri,
nga i cili behet muri.

Jeta te sjell shume gezime,
njekohesisht edhe hidherime,
Jeta eshte krijuar per ne,
sa te jemi gjalle e mbi dhe’.

Gjithmone te kam dashur,
gjithmone do te te dua,
zemer ti ke qene,
i vetmi per mua.

Gjithmone te kam dashur,
do te vazhdoj te te dua,
derisa fryme te kem,
me ty gjithmone do te jem.

Ku je qe sje me mua,
Te lutem nje fjale me thuaj,
Qe te ndihem me mire kam nevoje,
Nje fjale tenden ta degjoj.

Zemra ime ndjen vec frike
Te lutem zemer mos ik,
mos me ler vetem ne kete jete,
Pa ty kurre drite per mua s’do kete.

Kur qetësisht të dridhet nata,
Në fund të detit me hënën lartë,
Ku gjenden fjalë pafund të gjata,
Por edhe heshtjen që bëhet, art!