Arkiva për kategorinë ‘Histori dashurie’
Fjalet qe mendoj cdo nate kur mbyll syte jane me mijera dhe te gjithave u buzeqesh vetem nje fytyre ne erresire: TI! Sepse ti je endrra ime, jeta ime, je arsyeja per te cilen Zoti me dergoi ne toke! E kur vjen dita dhe ti me shtrengon ne krahe s’me ngelen me mendime qe ti thurr, sepse hipnotizohem e tera prej teje, i mbyll syte qe mos verbohem nga drita jote dhe marr puthjen prej buzeve te tua mjalte si te ish ushqimi im pas 100 vitesh gjumi! E pra ky je ti o shpirti im, ky je ti gjithcka ti perfaqeson!
E lodhur dhe e dermuar nga ajo se cfar me ofron jeta, sot desha te te perkujtoj se te desha shume. Te desha po aq sa nuk dita kurre te te them jo. Ti ishe ai qe me beri zgjimin me te bukur ne jet me beri te dashuroj si askend tjeter gjithqka qe kisha dhe qe e bera, e bera per ty por ti ike, ike pa then sanje fjale, ike duke me lene te pa shprese perjet.
E ulur ne bankat e shkolles po mendoj per ty, si ike o shpirt e me le ne vetmi. Me ike ne kurbet pa me thene nje fjale, pa me dhene nje perqafim te zjarte, pa me thene lamtumire o shpirt, pa me thene se ketu u ndane rruget tona. Eh moj jete, moj jete cfare me bere mua shpirt e zemer mi ke shkaterruar. Qe nga viti 2003 ty s’te harrova, kaluan dite ,muaj, vite dhe ty nuk munda te te harroj.
Kliko për të lexuar poezinë të plotë »
Per nje femer qe e desha, shume gjera per te bera, por ajo ish mendjemadhe. Dashuronte shume djem dhe nuk dinte ke te zgjidhte, ajo pretendonte shume, ishte femer e pashpirt, sdon tja din per as secilin, her mendonte per dike, her mendonte per tjeter kend, por asnjerin se pranoi, ishte rebele mendjeholle, enderronte princin e kalter, dukej ajo si Feni Hill. E cuditshme ishte ajo por jo, jo se kuptonim, ajo ishte lozonjare, ish capkene mendjeholle, si nje engjell dukej ajo dhe gjithe djemte i skllaveroi. Kliko për të lexuar poezinë të plotë »
Ecja me hapa trishtues, i vetem buze detit ne mbremje dhe kujtimet si hije me trazonin shpirtin dhe syte, i heshtur ne mendime te kujtoj gjithmone ty, zemren time perendeshen e endrrave te mia, shume kohe kane kaluar dhe pa ty jetoj si nje hije i trishtuar ne vetmi, une ecja dalengadale dhe papritur atje larg te shoh ty qe vrapon e gezuar drejt meje, une syve smund tu besoja zemra ime rrahu fort ajo drejt meje vraponte dhe mendoja se ishte nje enderr, vraponte ajo si nje enderr e embel por fati me vrau me shume se kurre ajo me zhgenjeu, syte e mi u mbyten ne lote. Mbrapa meje ishte dikush tjeter ai vrapoi drejt saj, te dy te lumtur u perqafuan ne krahet e tij ai e shtrengoi puthje pa fund ajo i dhuronte, fuqite e mia u shteruan, syte e mi u verbuan, zemra ime pesoi dhimbje, kembet e mia u prene, rrashe ne gjunje i lenduar ajo ishte si nje enderr, une srenda qe ta kapja ,ishte dikush tjeter qe nga duart ma mori ate enderr, dhe une i pikelluar ne rere si nje hije, dua te vdes te shkoj nga kjo bote te shpetoj se dhimbja ne kete jete me torturon, e smundem ta duroj torturen e ferrit te pameshirshem. Dua te shkoj se kjo bote me vret vazhdimisht pa pushim , dua te shkoj, te pushoj pergjithmone…
Endem si nje i verber ne endrrat e mia. Me nuk me mbet as edhe nje rreze drite mbi tempullin e epsheve te dashurise.
Endrra me eren e detit e kjo qetesi e kesaj nate te zbrazet me shpjerin atje, ku ti humbe ne vorgullat reres si nje perendi me krah te zinje.Valet heshtin edhe pse e qajne ate te shkret shkemb por nuk flasin, fjalet e tyre u zhduken nga kristali i shpirtrave mekator ate dite. As dielli nuk me shikon me, a thua pse djej aq shume ftoft edhe kur ai me rri prane, pse qielli eshte i skuqur si syte e nje te dehuri sikur bota dot marr fund.
Gjithqka do te duhej te perfundonte ate qast por ishte deti qe heshti dhe nuk i morri te gjitha, qe gjithqka te mbetej si nje arke e pavlere e varrosur thell ne shpirtin e erret te tij, por na la te vazhdonim rrugen e humbur.
Ishte dite vere, ishte dite mrekullie ajo, e e keta engjuj demon me shtyjne te e kujtoj si dite zie e te falem para tyre. Por edhe sikur gjith’ uje i kesaj bote te me versulej, e era shtrig te me perplaste apo ata te me vrisnin une dashurin do ta ruaj, do ta ruaj si mekatin me te bukur, si thesarin me te shtrejt e ate dite do e kujtoj, gjithmon sa here qe jeta ime kerkon lumturi…
Me lot te percolla per ne mergim… Me lot e me entuziazem se do te kthehesh shpejt…
Me shpres vazhdoja ditet e mallkuara qe kur shkove….?
Nuk e mendoja se s’do te ktheheshe më, se mendoja se do te ket penges tjeter ne dashurin tone pos largesis së pafundme.
Me lot me le,me lot………
Vallë mendimet e të tjerve të tunden dashurin ndaj meje, apo nuk ndiheshe i dashuruar, po pse nuk me tregove se nuk je ne gjendje të vendosesh per veten.
Ndjeja frik, vërtet friksohesha se do te te humb qe kur u nise ne horizontin e pafundem, ne te mallkuarin mergim,e ndjeja se te kam humb qysh ne castin kur u pershendetem per her te fundit.. Paska qen mir te te thoja LAMTUMIR.
Mallkuar qoft ai qe ndarjen ton e paramendoi aq leht, mallkuar.
Vendosi aq leht te te largoj nga un, valle cfar me mungonte mua. Ndoshta isha asgje ama kisha nje shpirt qe te donte PERJETSISHT, arsyje kjo qe pranova te jetoja per pak koh edhe larg teje, se e dija se pa ty sdo te mundem pa ty.
Per ty vendosa te jetoj e mbyllur ne vetmin e perjetshme derisa te ktheheshe e te me beje nuse ashtu sic e ënderroja gjithmon,te pakten keshtu me thoje se do te me marresh nuse me krushq e tupana, se do te me marresh edhe ne fund te botes, e un isha aq e vendosur te vija edhe ne ferr me ty, isha e vendosur te jetoja me nje njeri kaq te pavendosur si puna jote.
U largove nga un aq papritur, aq rrembyeshem.
Do te denoj ndergjegjia jote mos harro, do te denoj jeta se DIKUR, DIKUJT ia fike te gjitha ëndërrat…
Edhe sonte nje nate si te gjitha te tjerat,un jam vetem e ti je larg,nuk po me duket shume ndryshe,po mendoj nje kohe te bukur qe kisha me ty,po me bje ngadale nje lot ne syte e mi,po me duket se nata po me vret dhe me duket se mengjesi sdo me gjeje,jam vetem ne nje dhome dhe muret me duket se po me hane nuk e di se si,po zemra po me qan,nuk e di qa ndodhi as se pse se di,di vetem se ti per mua quhesh e vetmja dashuri,jam lodhur shume moj jeta ime me kane mbetur vetem kujtime nuk e di se pse e kam kaq te veshtire kur e di se ti je mire,do doja te te kisha prane te ishim dhe njehere si me pare,te te kisha ne krahet e mi dhe te te shikoja ne sy,te te puthja me shume mall dhe pak ta shuaja kete zjarr,kete zjarr qe po me djeg,kete mall qe po me vret,lotet qe po me shkaterrojne dhe kujtimet qe me lendojne.te dua dhe kete e di mire,sa te madhe e kam kete deshire edhe njehre ne kete jete te te them te dua vertete,te ti puth ata dy sy qe me mungojne aq sa as vete se di,do doja edhe njehre te ishim bashke te te kisha ne krahe,te te shtrengoja fort dhe te zhdukesha pastaj nga kjo bote,te vdisja dhe me te mos isha veq edhe njehere te te kisha ta shohesh edhe ti lotin tim dhe te dish qe je shpirti im,te dua perjetesisht moj zemra ime e vogel.vertete me ka marre malli per ty shume,dhe po e kujtoj me lot gjdo moment qe ishim bashke se ka qene koha me e mire e jetes time,te dua te dua.
Loading ...