E ulur ne bankat e shkolles po mendoj per ty, si ike o shpirt e me le ne vetmi. Me ike ne kurbet pa me thene nje fjale, pa me dhene nje perqafim te zjarte, pa me thene lamtumire o shpirt, pa me thene se ketu u ndane rruget tona. Eh moj jete, moj jete cfare me bere mua shpirt e zemer mi ke shkaterruar. Qe nga viti 2003 ty s’te harrova, kaluan dite ,muaj, vite dhe ty nuk munda te te harroj.

Dhe me zemer vazhdoj dhe me shume te te dashuroj. Dhe pse zerin s’ta kam degjuar dhe pse jeta na mori ne “thua” une prap s’te kam harruar. Papritmas me erdhi nje lajm mua se t’i shpirt je duke me kerkuar. Dhe pse e humbur ne ket bot, dhe e verbuar tash 8 vjet ne lot, dhe jo me ajo e gjimnazit qe me kishe len e ndryshuar 100%.
Kur zerin ta degjova dhe fytyren ta shikova dhe pse mes nje ekrani te vagel lotet dhe heshtja na pushtuan te dyve, dhe pse ti je larg ne Angli un prap te dua si ne fillim. Cdo lot cdo dhimbje u largua cdo gje u harrua dhe vendosem te fejohemi, dhe une e vendosur mora rrugen e kurbetit me ty per tu bashkuar, larg teje 8 vjet me nuk po mundem te duroj dhe si perfundim jemi bashk me 9.10.2011 .te dua shpirti im landi nga moza

5 Komente për “8 vite pa te pare”