Arkiva për kategorinë ‘Poezi dashurie’

Per nje puthjen tende vuaj
per nje tendin perqafim
per nje -te dua – tenden vuaj
per nje tendin ledhatim
per nje -me duaj!- tenden vuaj
qe s’me do, dije ben krim!

Po zemra ime mund te veshtrosh,
ndoshta ashtu do te kuptosh se nga cila paste jam i gatuar,
a ke pare nje enderr te permendet,
e deshperuar ?…
Duke kerkuar,
ne qiejt blu nje re te bardhe,
ta shohesh kur ulet ne toke,
si petale nder fllade,
nder fllade malli nga shpirt i perveluar,
kengen e vetmise duke kenduar …

Kliko për të lexuar poezinë të plotë »

Mos i beso askujt,
Mos e urrej veten
Por me beso mua
qe per ty jap jeten.

Edhe pse je larg
Asgje sme pengon
Largesia na ndan
DASHURIA, na bashkon.

Eja të vallzojmë,
ta dehim natën me ritmin tonë,
sa pranë jemi të dy,
puthitur,
buzë më buzë pa folur,
duarsh përqafuar,
nën këta tinguj dehëse muzike.

Éshtë vonè pér t’i kuptuar fajet,
vonë pér tè thënë më fal,
është vonê zemrës t’i hapësh dyert,
kur miqëve atë ua ke përplas.

Është vonë tê mësosh të heshtësh,
të kërkosh hapat e një ikje,
ështê vonë shiuan ta duash,
dhe lulet që dikur i shkelje.
Është vonë për të qarë,
vonë për të thënë tê dua…

Zhgenjimi perdit po hedhe valle,
mjerimi i ngre pisten e vallezimit,
me jemi spektator te rradhes,
qe ndjekim shfaqen e “Argetimit”.

Per skena gjigande e presim bileten,
rradhet tejmbushur, nuk ka me vend,
paguajm per shfaqen me vete jeten,
askush nga dhimbja, nuk e nxjer zen.

Ka dale hena edhe sonte,
mbi detin tim te qete.
Mbi ate det ,qe une lundroj ,qysh
gjashtedhjete e tre vjet.

I qete duket ne te pare,
ky det qe lunderoj une,
po pyesni henen qe ka pare,
se mund t,ju thote me shume.

Kërkoj vetëm pak qetësi,
Të shkëputem nga kjo botë,
Të zhytem thellë në vetmi
E papushim të qaj me lotë.

Ose një udhëtim diku larg,
Të pi kafe,aty ku askush s’më njeh.
Me vite t’i sillem botës rreth e qark,
E kur te kthehëm,të dëgjoj:-Ku ishe dje?