Ti je gjithçka që njeriu do të dëshironte,
Ajri, uji, toka , zjarri dhe nata me hanë,
Ti je gjithçka që Zoti desh të krijonte,
Eva, Afrodita, e pavdekshmja Nirvanë.
Ti je gjithçka që njeriu do desh të zotëronte,
Paraja, pushteti dhe e madhërishmja, bukuria,
Para teje, njeriu, gjë tjetër s’do kërkonte,
Sepse ti je arma atomike, superfuqia.
Kur s’jam prane teje e s’di ku je,
Kur pran te therras e ti sme vjen,
Kur me sy te kerkoj e askund ste gjej,
Kjo zemer cmendet dot s’te gjen.
Cmendem kur dike tjeter afer ke,
Ai mendim, te qete aspak sme le,
Mendimi se ai shikim qe kerkoj,
Nje dite dike tjeter do e ngushelloj.
Cmendem ne kete kohe te mallkuar,
Me kohen e pashpirt qe aspak s’pushon,
Ajo kohe qe asnje cast s’di te ndaloje,
S’mendon se akrepat, jo gjithmone duhet t’i rrotulloje.
Me krah te forta punojne,
me duart e hekurta shtrengojne
janë puntore per ti levduar,
janë te embela mos i haruar.
Jane te mencura edhe puntore,
sikur bletezat ne koshere,
i punojne arat dhe lendinat,
kerkojne t`i zbarkin edhe kodrinat.
Uji i loteve te mi
u shpernda ne faqet e tua,
si hene gjysmake te shndriti fytyra
e doja nje nate te ishe me mua.
Me drite te henes,
ku ajo nate te jete,
ndricim i dashurise se vertete
e floket e tu t’me prekin agim te mos kete.
Ne fytyren time te amshuar
per te t`thene fjale te deshirueshme,
e bukur si hene me je,
kur e mendoj largimin eshte shume e trishtueshme.
Eh kjo buzeqeshja jote,
Kaq shumë u mësova me të,
Nga ajo dhe unë buzeqesha,
Buzeqesha e s’ndala më.
Nëse për ty sot jam mërzitur,
të buzëqesh më the përsëri,
Sepse ka diçka më të trishtuar,
Kur të buzëqeshës, më nuk di.
Nga zemra del malli,
nga syri del loti,
sa te dua un ty,
e din vec Zoti.
Mos me le i dashur,
mos u largo prej meje,
se zemra ime,
nuk duron larg teje.
Stine e bukur kjo pranvera,
celin lule, lindin shqerra,
Dielli del ne mengjes,
plot me gaz na buzeqesh.
Thone femijet plot gezim,
erdhi pranvera plot gjelberim,
dalin gra dalin femije
mbushet vendi plot gjalleri.
S’po merrja dot fryme,
mos qe ai nje magjistar?
Rashe ne dashuri,
jo ai ishte si djall.
Ne zemren time,
hyri si nje tinezar,
dhe une si naive,
te quaja shpetimtar.