Sa yje ka qielli,
S’mund t’i numerosh,
Po edhe sa te dua,
S’mund ta besosh.

Mendoj per ty,
Dite e nate po mendoj,
Diten kur do jemi bashk,
Me lot e kerkoj.

Mora fletoren nisa te shkruaj,
Kete poezi ty ta dedikoj,
Se di si eshte e verteta kur ti me shikon,
me nje shikim mendjen ma trazon.

Se di a jam ne enderr ,
kur ti me shikon,
s’dua te zgjohem,
kur me perqafon.

Kur loti preku faqen,
Dhe shpirti u lendua,
dora shtrengoi doren,
dhe i tha te dua.

Kur zemra rrahu fort,
dhe doli nga krahërori,
tjeter zemer gjeti,
dhe jet nga jeta mori.

Stine e bukur kjo pranvera,
celin lule, lindin shqerra,
Dielli del ne mengjes,
plot me gaz na buzeqesh.

Thone femijet plot gezim
erdhi pranvera plot gjelbrim,
dalin gra, dalin femije.
mbushet vendi plot gjalleri.

Je si lule ne shpirtin tim,
qe mban ere pa mbarim,
e cdo dit qe po kalon,
zemren me shum po ma shpon.

Se kjo zemer,
vetem ty te don,
Per ty cdohere rreh,
mos e lendo se gjak do pikon.

Zemra ime
po vuan per ty,
ti zemren mua,
Ma bere hi.

Ti zemren ma theve.
jeten ma shkaterrove,
nuk tu be vone
sa shume me lendove.

Dy pika loti, me rrodhen nga syte,
Mbi letren qe po shkruaja , me rane,
Thelle me trondite ne shpirt,
lotet shume shpejt,
shume shpejt nga letra u thane.

Mbi fjalen, ku qe shkruar “Te Dua”,
Pikat e lotit tim, rane
u treten me bojen e shkruar,
ku nje shenje te vogel lane.

Kliko për të lexuar poezinë të plotë »

Zemra ime po vuan per ty,
ti zemren ma lendove,
ti zemren ma theve,
jeten ma shkatrrove.

Ne dritare isha duke shikuar
nje zog i vogel ciceronte,
fluturroi ne kaltersi,
shpirtin jeter e kerkonte.