Author Archive
Ku ta gjej une ate force
Ne cdo problem te jem burre,
Zemren gur dhe po ta kisha
Pa derdhur lot s’do rrija kurre…
Ti zgjodhe të ikësh në pranverë,
kur qielli ishte më i bukur se kurrë,
kur bari lulëzonte tej e tej,
kur toka avullonte pak më shumë.
Në prag të kësaj pranvere të sapo ardhur,
ti u largove, befas, pa shkak,
Pranvera e trishtuar, ndali lulëzimin,
Zogjtë këngën e ndalën për pak.
Shume uje gri, shume qiej gri,
Gri ne dritare, gri ne vetmi,
Ikin lejleket larg ne arrati,
Shume uje gri, shume qiej gri.
Pikojne strehet melankoli,
Shume strehe gri, shume pika gri,
Postier pertaci vjen ne shtepi,
Me pallto gri, me letra gri.
Hesht pas dritares macoku i zi,
Gazeta hapet me tituj gri,
Gri ne dritare, gri ne vetmi,
Ikin lejleket ne arrati.
Je ti pjese e jetes time,
Je buzeqeshja ne trishtimin tim
Je, ne te mira e gezime,
Je si drita ne veshtrim.
Sa here vetem ndjehem
E sa here malli me pushton,
Vij tek ty edhe harrohem ,
Me jep shprese, me ledhaton!
Edhe gjithmone, tek ti do te vrapoj,
Ne te mira e gezime, qe sjelle jeta,
Do t’jem per ty une, nje mburroje,
Pergjithmone, dy mike te verteta!
Mbaj mend diten e pare,
kur une te njoha ty,
ate qe s’mundeshe te thoje ti,
e lexoja ne te tuat sy…
Me perpiu shikimi i tyre,
brenda teje ne thellesi,
me bene tu besoja verberisht,
se ajo qe me mungonte ishe ti…
Sa dashuri në mendje mbyllur
E të humbura… ashtu kot,
Për një gjest, një falë të bukur,
Që se the, as e thash dot.
Fare pak te isha ndryshe
te kisha fat fare pak,
jeta te mos me perplaste ne vuajtje
mos t’me shanin shkak e pa shkak.
Fare pak te me donin
me nje dashuri qe vlen fare pak,
nje cast tek une lulet te bleronin
se me ka lodhur ky dimer i gjate.
Une jam aty me ty,
ti s’ke pse trishtohesh,
Jam ne cdo frymarrje dhe lot qe leshon,
Ti me ke ne zemer, ndaj s’ke pse lendohesh.
Jam me Ty o jete, dhe pse s’me shikon,
Jam ne trupin tend, gjaku neper damare
Mushkrite me kane ajer, oksigjen qe thith,
Shpirtin edhe mendjen vec ti m”i ke mare. Kliko për të lexuar poezinë të plotë »
Loading ...