Author Archive
Perpiqemi te themi, apo te mos themi,
ato qe kemi brenda vetes,
te lodhur nga mundimet,
titanike te dhembjes.
Bejme sikur e kapercejme gjendjen,
me mashtrimin e rradhes,
Ecim me tej, ne rrugedaljen pa dalje,
duke shpresuar, ne lojen fatale.
Karakteri eshte si koha
E nuk mund te t’perfaq’soj,
Ashtu dhe une, ndryshe te njoha,
Tani ndryshe te shikoj…
Se njeriun ne kete jete
Vec dy gjera e perfaqesojne,
Jane, moral e dinjitet
Gjithe te tjerat, vijne e shkojne!
Ku ka zjarre me te nxehte,
qe te pushton e nuk te djeg?!
Ku ka shkembe me te forte,
qe te rri mbi koke e nuk te vret?!
Ku ka det me te kthjellet,
qe te fundos e nuk te mbyt?!
Ku ka perle me te cmuar,
qe vezudhon e s’te vret syte?!
O shpend i vogël,
e bukura kanarinë!
Fluturo në pemë
maj lulesh fluturo
merr aromë lulesh,
ajrin e pastër shijo
hapi krahët, drejt qiellit
nga lartë fluturo.
Na lër të lakmojmë
atë që se kemi dot@
Askush s’te merr ty dot nga mua
As shi, as bresher, as stuhi,
I bej shpirt ata qe dua,
W shpirtin tim se merr njeri…
U zbrazën qiejt nga rëndesat
dhe mbetën të pa zë.
As vetëtimë, as bubullimë,
nuk ka ndër qiej më.
U zbrazën qiejt nga rëndesat,
ashtu siç zbrazem unë,
nga gjithë dënesat që janë mbledhur
dhe nuk durojnë më shumë.
Krenaria te mban large vetmuar,
me zemer te vrare,
Dashuria te therret ne emer,
qendroj prane, zemren mos e lere te qaj!
Femer dashurine mbaje prane;
shpirtit jepi ngjyren e saj.
Te kuqe flake, mos e lere shpirtin
ne erresire, e te vrare!
Femer je e bukur, je e brishte,
Nuk tradheton padrejtesisht,
Je krenare, i qendron larg dashurise,
vuan, lendon veten, per hir te krenarise!
Briret e kraharorit mallin kane burgosur
Ne qeline e zemres sime te mjere.
Me zinxhiret e dhembtes jam e prangosur
Dhe ne heshtje per ty qaj shpesh here.
Per ty po qaj dhe kete nate
Per ty o engjell krahe shkruar,
Per ty po qaj o mbrekulli e shtate
Se malli zemren ma ka copetuar.
Loading ...