Archive for June, 2016

Sa veshtire qenka,
te rrish ne vetmi,
ta duash dike,
e ai mos ta dije.

Sa e padrejte kjo bote,
na ndershkon gjithmone,
na sprovon me gjera,
qe s’jane ne doren tone.

Sa e sa dite pa ty po vijne,
sa e sa net ty po te pres,
pa ty edhe vite po kalojne,
valle mos pret qe te vdes?

Sa e sa mengjese pa ty,
sa e sa shume lot ne sy,
sa e sa shume mall i pa shuar,
me shkoi jeta duke te kerkuar.

Sa e sa vite do vazhdoj te pres,
sa e sa vuajtje akoma do perballoj,
ta kem vec nje shenje nga ti,
ta di se ia vlen te te pres perseri!

Vetem me nje shikim tendin,
me ben te harroj cdo gje,
edhe ne erresir un nuk kam frike,
dashuria jote me ben drite.

Kliko për të lexuar poezinë të plotë »

Shpirt, sa shume te dua,
e di se dhe ti me do mua,
te dy prane e prane qendrojme,
se basahku jeten ta kalojme.

Ah dashuri sa e embel je,
na ben te ndihemi mbi re,
na dhuron shume lumturi,
ah dashuri, s’jetohet pa ty.

Dasguri te perjetshme,
me premtoi dikush dikur,
por shpejt fjalet i mori era,
ah sikur te ishte akoma ashtu, sikur!

Dikur pata gjithcka,
lumturi, dashuri e qetesi,
i humba te gjitha per nje nate,
me iken vitet pa shijuar fare rini.

Perjetësisht e imja,
Perjetësisht i yti,
Perjetesisht prane,
sa te na rroje shpirti.

Përjetësisht i yti,
Përjetësisht e imja,
Që nga e para fjalë,
deri sa fryma te na dale.

Nuk e di o Zot
pse kaq shume e dua?
Pse eshte kaq i vecante
ai njeri per mua?

Pa te s’mund te jetoj,
Pa te jeten se mendoj,
Pa te boten se imagjinoj,
Pa te veten e harroj.

Shume e dua,
Pa te s’mund te jetoj,
eshte shpirti im,
jeten me plotesoj.

E doja shume dike,
nuk e mohoj shume e kam kerkuar,
kur e kuptova tradhtine,
e kuptova sa isha e vetmuar.

Atij i fala gjithcka,
fare pa e kerkuar,
e doja shume ate dike,
ah sa shume e kam dashuruar!