Nuk e di o Zot
pse kaq shume e dua?
Pse eshte kaq i vecante
ai njeri per mua?

Pa te s’mund te jetoj,
Pa te jeten se mendoj,
Pa te boten se imagjinoj,
Pa te veten e harroj.

Shume e dua,
Pa te s’mund te jetoj,
eshte shpirti im,
jeten me plotesoj.

E doja shume dike,
nuk e mohoj shume e kam kerkuar,
kur e kuptova tradhtine,
e kuptova sa isha e vetmuar.

Atij i fala gjithcka,
fare pa e kerkuar,
e doja shume ate dike,
ah sa shume e kam dashuruar!

Nje nate per ty mendoja,
zemra per ty me rrihte fort,
gjithcka je ti per mua,
pa ty s’jetoj dot.

Cdo nate je endrra ime,
cdo dite realiteti im,
ti me mbush me dashuri,
me qeteson ne perqafim.

Lumturine kerkova por me ty e gjeta,
idealen kerkova prane teje e ndjeva,
dashurine per ty e ruajta ne fshehtesi,
por i tregova dikujt e ti mire e di.

Sa here ti me vjen prane
une bie ne mendime,
turbullohem e gezohem,
ti je ilaci i zemres sime.

Nuk dua ashuri te rreme,
Nuk dua jete me lajka nga ti,
Dua vetem lumturi,
Dhe te pafund dashuri.

Nuk dua pendime te kemi,
Nuk dua vetmi e dua gjithmone ne perqafim,
Dua gjithmone dashuri te sinqerte,
dhe te jemi prane deri ne amshim.

Kisha kohë pa të pare
Vite ndoshta, nuk e di,
Kohën ndala si i marre,
E të kujtova me nostalgji.

Ti tek ecje e menduar,
E unë që vija tek ti,
Ah, sa vite kanë kaluar,
Tash unë jam pa ty.

Pas vitet sot i ktheva,
Për të t’par edhe një here,
E me lotët e mi u deha,
Qan për ty zemra e mjere.

Nese ti je larguar,
mos mendo çe te kam harruar,
nese me ty sot nuk jam,
thelle ne zemer ty te kam.

Zemren s’mund ta komandoj,
ti them ti mos te dashuroj,
po mundohem jeten ta vazhdoj,
por ty e kam veshtire te te harroj.

Nje emer qe e ndjen
Thelle ne shpirt,
Nje emer qe te gezon
Qdo sekond ne dite.

Nje emer qe te shkaterron
Pa pasur meshire,
Nje emer qe driten
Ta bene erresire.

Kliko për të lexuar poezinë të plotë »