Arkiva për kategorinë ‘Poezi dashurie’

Fati na largoi dhe kjo zemer u ca
Kisha dashte njher per here te fundit me te pa,
Edhe kur ai te mos ndodhet ne shtepi
Mere dhe degjoje kete kenge per ne te dy.

Tash ku je? O zemer si te kam?
Apo je mbyllur ne dhome e gjith diten po qan?
A i lexon mesazhet tona se edhe une i lexoj,
A i kujton takimet tona se dhe un i kujtoj,

Kur ti te martohesh atje kam me ardh,
Me t’pa te veshur nuse me fustan te bardh.
Oj princesha ime oj nusja me e bukur,
Vec per hatrin tim mundohu te jesh e lumtur!

Asgje seshte e bukur ne kete bote
Por e madherushme eshte
Kur dy pika lote
Presin ti fshij nje dore e ngrohte.

Shpesh here jetojme,
Ne nje bote qe s’ekziston,
Por papritur mesojme,
Se askush s’te vlereson.

Zemra e kupton
Por s’do ta pranoje.
Dhe perseri vazhdon,
Njesoj te mendoje.

Mendon se te do,
Por ai te urren.
Me shpresa te kota
Veten e genjen.

I vetmi mesim
Prej kiesaj historie,
S’mund te kete shpjegim
Per “Dhimbje Dashurie”.

Merre zemren time
Dhe me te jeto
Atehere do ta dish
Ky shpirt sa te do,
Nese ti nuk vjen
Mos me ler te pres
Merre jeten time
Dhe mos me ler te vdes,
Merri syte e mi
Dhe me ta shiko,
Atehere do ta dish qe moti te njoh.

Ne fillim syte e tu simpatizova,
Me benin te ndjehesha si femi,
Pak nga pak me ata sy u dashurova,
E te betohem i dashuroj edhe tani…

Kur të shoh në sy, lundroj në mendim
Kur të prek doren, humbas në harrim
Shpejt ti më përqafon fort e pafund
Do të më flasesh, por fjala smerr kuptim.

Më fal zemer se ndoshta
Me fjalët e mija të lëndova,
Me fal shpirt se ndoshta nga
Dashuria të gjykova,
Më fal i dashur se vetëm
Për ty unë mund të jetoj
Më fal Engjëllushi im
Se pa ty nuk dua të egzistoj.