Arkiva për kategorinë ‘Poezi dashurie’

Të gjitha portat i kam hapur për Ty,
Sepse ti, asgjë s’kërkoje,
Ti gjithçka meritoje,
Ndaj gjithnjë do i gjesh portat hapur.

Të parën , do gjesh portën e zemrës,
E cila, pret dhe nxjerrë vrushkuj gjaku.

Portën e trurit moti e ke kaluar,
Sepse, ditën hyn e del parreshtur,
Ndërkaq, natën, vjedhurazi hyn,
Qetë dhe pa trokitur, në formën e një ëndrre,

Ne naten e heshtur
rri e mendoj
per kohet e hidhura reflektoj.
Kjo nate e gjate
duket sikur s’mbaron
eshte plot kujtime ne horizont.
Dite te lumtura e te palumtura
nisen te pushtojne universin
tanime plak e te lodhur.
Te lodhur nga dhimbja
te lodhur nga trishtimi
te lodhur nga zhgenjimi…

E shtrirur ne krevat
per ty mendoj
te kam ne zemer
e nuk te harroj.

Nje puthje nga larg
te ty e dergoj
te vi te buza jote
nga gjumi te te zgjoj.

Nese deti do te thahet
kjo eshte cmenduri
Nese zemrat do te ndahen
Kjo esht fatkeqesi.
Nese shpirti do tme dale
kjo eshte lumturi
me mire te jem e vdekur
se sa larg nga ty!

Te dua, ndaj vuaj,
te dashuroj,
ndaj per ty shpresoj
sa te jem ne kete jete
malli per ty do me djeg,
derisa te vdes
do te pres me shprese.

Besove dike qe te mashtroi
Dashurove dike qe s’te meritoi
Lendove dike qe ste harron
Zgjodhe ti nje rruge qe ne ferr te con
Me harrove mua , qe pa fund te dua
Me le vetem te shkrete por une lufoj ne jete!

Se dija se nje dite, do ndjeja kaq mall
Se dija qe nje dite, lotet do digjnin zjar,
Se kuptoja se prekja jote me mungonte
As ti nuk e dije se dikush po te mendonte.

Keto i dinin vetem une hena yjet e netet e zbehta
Qe prisnin mallengjyer se kuptova si ngadale
fillova te te dua por nuk pendohem
se kjo eshte ndjenja me unike per mua.

U zbrazën qiejt nga rëndesat
dhe mbetën të pa zë.
As vetëtimë, as bubullimë,
nuk ka ndër qiej më.

U zbrazën qiejt nga rëndesat,
ashtu siç zbrazem unë,
nga gjithë dënesat që janë mbledhur
dhe nuk durojnë më shumë.