Archive for August, 2014
Ne syte e tua oqean,
Pa varke shpetimi do lundroj
ne brigje ndjenjash anembane,
korale zemre do zbuloj.
E do perplasem ne boten tende,
si nje siren e plagosur,
do kem etje,do kem uri,
me rrahje zemre,s’do kem te ngopur.
Dhe nese mbytem qe ta dish,
zemren tende,varr ta kem,
nga thellesia mos me nxirre,
shpirti aty ta kete folen.
Kam jetuar në fakt shumë ”lamtumira”
Sesi jam ndjerë e më është dukur.!
Brenda fjalës ekziston e ”mira”
Në të vërtetë, s’ka gjë të bukur.
Nëse do ta dish sa mall kam per ty
Ngriji syte lart ne qiellin blu,
Nese sheh qe qiell që ka mbarim
Aty do te shuhet dhe malli im.
U zgjova duke qare,
Enderrova qe nuk do vije me.
Te ndjej ne heshtje,
Te ndjej thelle ne zemren time
Qe u mbush me dhimbje,
Te ndjej ne harres,
Te ndjej ne kujtime,
Te ndjej ne cdo vend
Te ndjej vetem ty te ndjej
Te dua si askush ne kete bote
Te dua por nuk ta them dot
Te dua dhe ti nuk e din
E di qe kurre nuk do jesh me mua
Por un gjithmon do te te dua,
Te deshiroj si askend tjeter
Sa keq qe ti je me nje tjeter…
Më kujtohet fustani,që shpesh ti e vishje,
Dhe valsi qetësues aty, në natyrë,
Mbuluar nga pemët me lule ngjyr’ vishnje,
E nata na zinte tek stoli pa ngjyrë..!
Mos më kritiko në çdo fjalë,
Mos më thuaj që unë nuk di,
Sepse jam i vetmi djalë ,
Që në këtë vend solli risi.
N’moshën më t’mirë të rinisë,
Krejt i braktisur nga jeta,
I thura vargje dashurisë ,
Kur ju thurnit gënjeshtra.