Author Archive

Ti je gjithçka që njeriu do të dëshironte,
Ajri, uji, toka , zjarri dhe nata me hanë,
Ti je gjithçka që Zoti desh të krijonte,
Eva, Afrodita, e pavdekshmja Nirvanë.

Ti je gjithçka që njeriu do desh të zotëronte,
Paraja, pushteti dhe e madhërishmja, bukuria,
Para teje, njeriu, gjë tjetër s’do kërkonte,
Sepse ti je arma atomike, superfuqia.

Kliko për të lexuar poezinë të plotë »

Kur s’jam prane teje e s’di ku je,
Kur pran te therras e ti sme vjen,
Kur me sy te kerkoj e askund ste gjej,
Kjo zemer cmendet dot s’te gjen.

Cmendem kur dike tjeter afer ke,
Ai mendim, te qete aspak sme le,
Mendimi se ai shikim qe kerkoj,
Nje dite dike tjeter do e ngushelloj.

Cmendem ne kete kohe te mallkuar,
Me kohen e pashpirt qe aspak s’pushon,
Ajo kohe qe asnje cast s’di te ndaloje,
S’mendon se akrepat, jo gjithmone duhet t’i rrotulloje.

Nga zemra del malli,
nga syri del loti,
sa te dua un ty,
e din vec Zoti.

Mos me le i dashur,
mos u largo prej meje,
se zemra ime,
nuk duron larg teje.

Stine e bukur kjo pranvera,
celin lule, lindin shqerra,
Dielli del ne mengjes,
plot me gaz na buzeqesh.

Thone femijet plot gezim,
erdhi pranvera plot gjelberim,
dalin gra dalin femije
mbushet vendi plot gjalleri.

S’po merrja dot fryme,
mos qe ai nje magjistar?
Rashe ne dashuri,
jo ai ishte si djall.

Ne zemren time,
hyri si nje tinezar,
dhe une si naive,
te quaja shpetimtar.

Sa yje ka qielli,
S’mund t’i numerosh,
Po edhe sa te dua,
S’mund ta besosh.

Mendoj per ty,
Dite e nate po mendoj,
Diten kur do jemi bashk,
Me lot e kerkoj.

Mora fletoren nisa te shkruaj,
Kete poezi ty ta dedikoj,
Se di si eshte e verteta kur ti me shikon,
me nje shikim mendjen ma trazon.

Se di a jam ne enderr ,
kur ti me shikon,
s’dua te zgjohem,
kur me perqafon.

Kur loti preku faqen,
Dhe shpirti u lendua,
dora shtrengoi doren,
dhe i tha te dua.

Kur zemra rrahu fort,
dhe doli nga krahërori,
tjeter zemer gjeti,
dhe jet nga jeta mori.