Nje puthje shpirtin po ma torturon
eshte puthja e fundit qe me dhe
para se te ikje prej meje
e te me lije ne vetmi te plot.
eshte ajo puthje e embel
por qe me fal dhimbje pa fund
ajo puthje qe me ka mbetur ne kujtime
e shpirtin fort po ma trazon.
ah o zemer
edhe pse ka kaluar kohe
ne buzet e mia I ndiej ende
puthjet qe me falje dikur
ato sjane fshir e as jane harruar
jane aty prezente per te me torturuar
per te ma tretur shpirtin
por edhe per te kujtuar
se dikur kam qen e lumtur me ty
se dikur dikush me falte lumturi.
sikur te mund te kthehej koha pas
se dashurine tende sdua ta humbas
si te mund ta largoj kete trishtim
hej zemer te lutem vetem mos me lire.
e di qe sme ke harruar
ma thone syte e tu sa here takohemi bashk
edhe pse ti thua jemi miq
ne syte e tu shoh nje det te ter me dashuri.
e di qe te kam zhgenjyer
por te lutem me fal
kjo zemer qe kaq shume te do
dita dites po vdes per ty
je jeta ime edhe pse sme beson.
a e di se cfare bej neteve te errata e ne vetmi?
dal ne ballkon e i lutem zotit
te me kthej perseri tek ti
se kjo jete pa ty nuk jetohet
pa ty ndiej se po vdes
ti je jeta ime shpirti im
por dije o engjell se perjet do mbetesh
shpetimtari im.
TE DUA
*vetmimtarja*

6 Komente për “Një puthje”