Më ndodh te perhumbem mbi vale.
Te bisedoj me detin dhe henen.
Te flas me yjet dhe shkumen e bardh.
Shpesh me ndodhe te pres ardhjen tende.

Ndjej që nga syt më bulezojnë pika lot.
Shpesh kjo çudi me ndodh neper endra.
Ndodhe te kujtoj burbuqen qe me dhurove.
Ne vazo e ruaj si kujtimin me te shtrenjt.

Shpesh me shfaqet imazhi yt nëpër natë.
Në ëndërr marr puthje nga buzet e tua.
Me tretesh netëve si vegim dhe shkum.
Marr fryme, parfumi ngaterohet ne shpirt.

Eshte malli qe me djeg shpirtin si prush.
Cdo dite me shikim pertej detit të pres.
Pres ardhjen tënde
i shtrenjti zemrës time.

2 Komente për “Dashuri e dhimbeshme”