alen

Dite vjeshte

Nje rruge e shkrete….
shume gjethe te vyshkura shtruar
si nje qilim vjeshtor plot trishtim
nje ere e thate me perplaset fytyres
shume ftohtesi me sjell
Ne kete dite Tetori dicka ndodhi…
Se ndjej egersine e natyres pasi..
skutat e shpirtit tim jane ndezur
si vullkane te shumte, ku llava
si nje lum i marre merr cdo ndjenje
qe del perpara. Eeshte egersia, krenariae thyer
humbja dhe se fudni dashuria e lenduar. Pse duhet te
ndodhte, Pse?
Eshte pyetja qe me persekuton
qe nga momenti qe morra ate telefonate
e cila shkundi pemen e dahsurise sime te paster,
ku cdo frute ra pa jete ne tokene copetuar
nga korrupsioni imoral.
Ai ze me kumbon akoma, me ndjek me sy hapur, ne
enderr, kudo.
Ai njeriu qe i dhurova zemren time shpirtin tim,
kohen time, me theu ne bese. Mbylli me force librin
e dashurise sone pa pyetur, pa pandehur dhe gervishi
cdo kapitull te saj. Pse, pse , pse me kumbon si nje refren i forte Rocku qe kalon cdo limit me nje shpejtesi sketerre.
Dritherimat e trupit akoma i ndjej, qenien time
te shtypur ne nje imazh bardhe e zi e shoh,
kur ajo lajmeroi ne telefon, “I’m pissed at you!! Dont talk to him anymore!!!. Ishte sikur melodia e jetes sime u shkeput dhe cdo tingull ndaloi, qetesia therese nxiste me shume rrahjet e zemres qe po dilte nga kraharori si nje kal i terbuar, deshte lirine, hapesiren per te jetuar por ishte vone. Cdo gje u erresua, degjova zerin tim qe morri komande dhe mesazhin qe perpunoi, “Ypu deal with him as for me i am done with him long time ago!” Dhe mbyllja e receptorit me pas si nje akt i pakontrollueshem. Spyeta kush ishte, perse ma bente mua kete gjest por ishte nje femer e irrituar , e ere ne moshe, ndoshta adoleshente qe deshte te pronezonte dike qe une ejetoja dhe me perkiste mua per nje kohe te gjate.
Euforia u shnderruar ne dhimbje, lot pa fund qe merrnin me rrjedhen etyre gishterinjt e mi te ftohte nga era e cmendur kembet me conin ne drejtim te paditur, e rrisnin ritmin e tyre si ne nje gare ku trofeu do te ishte shkaterrimi.
Por une eksiha marr goditjen tashmeajo cngelej ishte perfundimi im. Sdija cte beja, imazhet e momenteve te kaluara bashke me shkonin si nje film pa muzike, pa ndjenje, lotet u zevendesuan nga nje ngurtesim, perqendrimi ne nje vend te caktuar dhe e vecuar nga cdo gje e gjalle rreth meje. Mneodja se telefoni do binte, do degjoja zerin e tij por intuita me kishte genjyer kesaj here, prisja buze krevatit si nje femij qe pret gjoksin e nenes te ushqehet por asgje…….. qetesia varr me tmerronte, me ritkhente ngjarjen e asaj dite. Mendja me punonte si nje formular shkencor duke kerkuar pergjigje, Pse ma beri keshtu? Cte kisha bere valle? Pyetje te pafundme qe me fusnin ne nje vorbull te pafund konfuzioni,une isha vetem, e dermuar, e lenduar por mbi te gjitha e thyer ne krenari. Mu thye ajo gje qe askush sarrinte ta prekte, ma burgosi, gozhdoi si nje krisht, e vari e dogji si nje Zhan Dark.

E doja? Jo, nese e doja sdo ta lija te lire. E adhuroja? Jo te gjithe qenien e tij mbase natyren e qeshur. Kisha nevoje per te? Po, ai erdhi atehere kur une dnjeja boshllek, desha nje fare ngrohtesie. Por cte jete valle qe me lidh me kete qenie kaq mizore, Ah po, raporti qe ndertuam qeshjet , lotet.
Serish jam vetem, e plagosur, carmatosur nga cdo imunitet social, shpirteror , shendetsor. me neveritet fjala “buke”, me neveritet akti “te qesh”, e urrej te ndjerit “gjume”, kam dal nga cdo faze njerezoredhe kam krijuar nje “guacke mbrojtese” qe eshte larg njerezve, jetes, eshte brenda dhe vetem brenda dhimbjes sime.
Kane kaluar 4 dite, zeri i tij akoma ska trokitur ne veshet e mi, tani cdo shprese po tretet, ai sdo marr kushedi nga eshte duke ecur, qeshur, folur, me ke? Ajo qe vret me shume eshte serish. Pse ma shperbleu keshtu, pse theu ate gje te shtrenjte te jetes sime. I dhurova shume kehsilla, ngrohtesi, vend ku te qante hallet dhe vjen nje dite si per ironi te fatit e ben zemren gure, me hedh tutje si nje leter pa vlere. Me kujtohet nata e fundit me te, thote te dua te dua pa rreshtur duke kafshuar puthjen time ne marrezine e pijes dhe e besoj me shume se cdo here tjeter por ploti i kesaj historie mbyllet, sperfundon si nje film Holliwoodian, happily ever after, por nje telefonate e shnderron nje lidhje kaq te bukur me shpejtesine e drites ne nje te shkuar. Ajo e shkuar akoma me ndjek pas si nje fantazme qe sgjen qetesi, duke me torturar ne lengimin tim dhe smund ta ngushelloj, nje perqafim ti afroj , se ajo jam une.
Jtea vazhdon dhe oret kalojne, dhe e di se rete do shkojne nje dite dhe dielli do ndricoj serish, por tek tuk ndonje pike shiu ne ajer do lag faqen time e do me sjell dhimbjen e nje dite vjeshte. Diten kur mu thye krenaria e bashke me te besimi tek njeriu….

Te duash eshte te vuash, por ska gje me te bukur sesa vuajtja per dashurine e paster e te sinqerte…….

Lamtumirë Dashuria ime…

Ne enderr si nje mankth me vjen. Qan, qesh dhe
luan me mua… Iken vjen pa me then asnje fjale. Tashme ke ikur… Por
kur do te vish perseri? Ndoshta neser…? Po nuk erdhe neser…?
Ndoshta pasneser… Dhe e di qe do vish dhe te pres me lot ne sy…
Vall me te vertet do te vish pa ikur perseri?! Ike duke me dhuruar
dhimbjen si kujtim… Edhe pse se doja duhet ta pranoja. Tashme vetem
per dicka te falenderoj… Se ti me mesove cishte dashuria.
Faleminderit per gjithcka, qofte dhimbje lot nete pa gjum gezime
dashuri… Nese svjen ne kete bote… Nje cope parajse do ta ruaj per ty
une
tani nuk e di se cpo ndodh pa ty qe nga dita e ndarjes sone lotet kane
zene vend ne syte e mi. nuk mundem ti ndal dot edhe pse e di dhuem mire
qe jane te pa merituar. me kujtohen shume gjera njehohesisht… shume
momente qe nuk mund ti harroj shume caste qe me bejne te vuaj. mendova
se ndarja do me bente te te harroja por nuk po ndodh aspak keshtu.
perkundrazi! ajo po me ben te te dua me shume po me shton me shume ate
mall te zjarrte qe kisha kohe qe e ndjeja. e di mire qe po mundohesh te
ndertosh nje jete te re atje… larg nga te gjithe nga gjithcka dhe nga
une.. te uroj me gjithe forcen e shpirtit te jesh e lumtur… ndoshta
kete fat te ka rezervuar jeta! por kur ti te jetosh ate jete te re kur
te kesh prane dike tjeter ktheje edhe njehere koken nga e shkuara… me
co njeher neper mend sepse kujtimi im nuk eshte vrases per ty… ajo do
te jete thjesht nje aventure e bukur e moshes! mos u mendo se sime bere
te vuaj aq shume as mos u pendo! rri e qete sepse une te dua me gjithe
shpirt e te kam falur gjithcka… vetem mendo se dikur kam qene e
shkuara jote se zemren time ta fala krejtesisht ty! do te ndihesha me
mire nese ti nje dite do te ndjeje pak nostalgji per ndjenjen tone
qofte edhe per nje cast te vetem. Vetem mendo se diku larg hapesires qe
na ndan eshte nje shpirt qe vuan per ty qe do te te prese perjetesisht!
eh! malli me ka mbytur… ne cdo cast me del fytyra jote. me kumbojne
ne vesh fjalet dhe premtimet e tua! ne cdo enderr me shfaqesh duke
buzeqeshur sapo zgjohem kuptoj se ishte thjesht enderr e bukur dhe me
pas trishtohem… qaj mbytem me lot se me duket sikur keshtu do te
kthej serisht por ky eshte vetem nje pretekst per te jetuar ne
genjeshtra per tu shmangur realitetit te hidhur qe po me shkaterron pak
nga pak. tani jemi vertdet larg dhe une prane kam vetem kujtimet e cdo
dite qe kemi kaluar bashke… prane kam vetem mallin qe me djek e
pervelon ashtu si llava e nje vullkani qe shkaterron cdo gje qe ka
perpara. ashtu dhe malli qe kam per ty nuk po me le te jetoj jeten time
me ben te hedh poshte cdol mundesi per te qene i lumtur… ndoshta
heren tjeter qe do te shihemi do te kesh ne krah dike tjeter dhe nga
une ndoshta sdo ti kthesh syte as
per te me pershendetur. ndoshta
do te kesh harruar se dikur kam ekzistuar ne jeten tende dhe kjo do te
jete tronditja qe do te me shkaktoje me shume dhimbje… e megjithate
une do te jem serisht ai qe do te shoh nga larg lumturine tende por
kurre nuk do te behem nje i trete ne lidhjen tuaj sepse ti ndoshta do
te ndjesh per ate pasion te mallshem qe me bere ta jetoj vetem ti…
une nuk dua te vuash e te ndjesh te njejten dhimbje te cilen dikur ma
bere ta jetoja… une do te kenaqem vetem me lumturine tende sepse
keshtu te pakten do te jem me i qete. duhet te mesohem me humbjen
tende, me idene se nuk od te jesh kurre e imja, por nuk mundem te te
mos mendoj qofte edhe per nje cast te vetem, sepse ti je kudo… ne cdo
lot trishtimi je ti, ne cdo cast dhimbje je ti… je kudo , ne cdo
pjese te qenjes sime, por teper larg dhe e pa arritshme… je thesari
me i cmuar qe nuk munda ta kem kurre, mbreteresha e mbreterise DASHURIA
ne te cilen nuk mund te jem as sherbetor… tani LAMTUMIRE pergjithmone
dashuria ime e paarritshme! “Lamtumire” dashuria ime e pamundur…

Rrjeta e Dashurisë

I kapur ngadale ne rrjeten e padukshme te
mendimeve te castit qe fanepsen heshturazi mbrapa gjesteve, fjlaleve,
shikimeve gati-gati te rastesishme detyrohesh te ulesh ne kolltukun
lekundes te ndjenjave. I corjentuar nga dicka qe te mungon ne menyre
therrese, te cilen per cundi nuk e ke patur kurre pyet veten si te ka
lindur ai zjarr I fuqishem qe vazhdon te zmadhohet.
Cfare eshte
valle ai zjarr cudiberes qe shperthen me nje furi mbinatyrore neper
vena duke te bere me te prekshem ndaj gjithckaje qe te rrethon, me te
larte nga ana shpriterore e rizgjuar me nje tjeter fantazi te
papermbajtur dhe plot nuance te reja? Sa shume te ndryshon ky zjarr, ky
rebesh yjesh renes ne kthjelltesine e nje nate fantastike vjeshte. Te
kap papritur duke te te lene pafjale , vetem me nje shije te embel mbi
muze dhe nje arome te kendshme ne hunde.
Valle kush e ndez kete
zjarr ? Ne vete apo…? nje moment, nje cast i vetem dhe gjithcka
ndyshon. Ashtu teper natyrshem pa asnje mangesi, pa asnje te mete.
Ndoshta vetem me nje. Njerzimi.
Valle njeriu eshte tpere primitiv
per te kuptuar, per te asimiluar per te jetuar kete ndjenje kaq te
holle? Disa kalojne ne hiperbolizim vetem te skeletit te gjymtuar,
gjyshem te zbehte, gjysem misterioz, pa [erkur kompleksitetin,
gjeresine apo thellesine e saj duke u perpjekur te shohin vetem ate qe
i mjafton atyre per te pare. Dhe nje moment cekulibri heshtin. Te tjere
te shtyre nga koncepte shtazarake dhe misherore bien ne degradim te
tejskajshem aq konfuz sa mjafton per mos e kthyer me koken mbrapa per
te ripare edhe nje here ylberin shumengjyresh qe katandiset ne nje cast
te shkeputur kohe bardhe-zi. Fakt eshte se kur perballemi me te duket
sikur asgje nuk mund te na ndihmoje. Duke filluar nga llogarite,
kompromisat, rruget e shkurta, arsyetimet filozofike, sociologjike,
llogjike, matematike, biologjike apo poetike. Asgje ! te pakten asgje e
kriuar nga mendja apo dora e qenies ‘me inteligjente’ qe esthe
vertetuar se egziston. Njeriu.
Supozimet jane nga me te shumtat, por
fakt eshte qe akoma kane mbetur ne stadin e supozimit. Disa teper te
thjeshta per tu besuar. Te tjera teper te kompikuara per tu kuptuar.
Ndoshta nje dite do te kuptojme me shume. “Pote germosh me thelle do te
gjesh uje ». Kjo etja jone per te kuptuar dhe ditur po na mban gjalle.
Por
a jemi ne gati per shpjegimine e saj ? Ndonjehere me duket se kjo bote
mbahet ne kembe nga fshehtesite. Po shpirti yne? Sa pikepyetje qe
lindin, rriten, fshihen neper skutat apo qoshet e erreta, diku ne mes
te absurdeve te jetes trondisin shpirtrat tane cdo dite? Cfare do te
ishim ene pa to?
Secili prej nesh ka nje lloj marifeti te tijin, per
tu shmangur te pakten disa momente nga ajo te cilen guxoj ta quaj
“mbretereshe te ndjenjave” pa u perpjekur te permbledh gjithe
madheshtine e saj ne nje emer sepse nuk egziston ende nje fjale e
tille. Ju zbuluat timin! Mos mendoni per tuajin se kam frike se do te
pyesni veten dhe per sa kohe mund ta perdorni?….

Histori Romantike

Dikush ka thënë se jeta është një ëndërr dhe më
e keqja fillon kur fillon të zgjohesh. Zgjimi është vdekja e shpejtë
pasi çdo gjë është iluzion.
Unë nuk e besoj këtë.Mendoj se ne futim në jetën tonë ëndrra pa fund, pasione e iluzione. Ka raste kur eci në
rrugë symbyllur duke i besuar instinkteve të mia e pasioneve që më
shtyjnë në rrugën e jetës duke me dhuruar buzëqeshje e një zjarr të
brendshëm. Por unë jetoj vërtet, ndiej .. nuk jam vetëm një spektator
pasiv në këtë skenë botërore.
Shekspiri e ka quajtur teatër : një iluzion pamor, mashtrim duke u shtirur si personazhe që ndoshta nuk
ekzistojnë fare po ne mendojmë se ekzistojnë. Ai ka jetuar shekuj më
parë kur pas maskave të femrave në teatër fshiheshin meshkuj që nuk
dinin asgjë për botën e femrës. Ajo botë e errët e fshehur pas mureve e
fustaneve të gjatë e korseve mbytëse, botë e femrave kukulla që linin
në duart e meshkujve gjithçka:jetën e të ardhmen e tyre.
Po shpirti nuk blehet apo komandohet si një makinë. Ka disa nyje që prodhojnë
shpresa e iluzione të cilat askush nuk mund ti drejtojë. Natën kur
mbyllim sytë ne ëndërrojmë pa i menduar ëndrrat, thjesht duam të
qetësohemi , të shplodhim trupin e mesa duket vetëm mes ëndrrash mund
ta arrijmë paqen.
Një buzëqeshje krijohet në buzët e njoma të
trëndafilta të një foshnje kur lundron mes ëndrrash. Të duket sikur
bota është më e bukur, sikur sheh dritë kudo e yjet shkëlqejnë më tepër
atë natë, vetëm prej një buzëqeshje të pafajshme.
Kur mendon për dashurinë tënde, atë që do më tepër në këtë botë, atë që të bën të qash
e të qeshësh përsëri mes lotësh, atëherë mendja jonë kalon si në një
paradë të vërtetat dhe iluzionet që i ke hedhur si një mantel kësaj
dashurie. Asgjë nuk është perfekte në këtë botë asnjë person po
fantazia e ky shpirt i pabesueshëm që njeriu e ruan nga dallgët e jetës
si thesarin më të shtrenjtë, të bën ta besosh se idealja ekziston.
Realja me të vërtetat e hidhura lihet mënjanë një çast dhe e vë kokën
në jastëkun e ndjenjave ..fillojnë të krijohen imazhe të thuren ëndrra
të këndshme e ti mbulohesh nga një gaz i brendshëm që vetëm ti e sheh e
ndjen. Edhe ajri bëhet plot aroma dhe sytë mbulohen nga një mjegull
lulesh e ngjyrash gati të tejdukshme, ylbere të pafundta e dritë
ëngjëjsh.
Iluzionet të pushtojnë zemrën dhe aty ke gjithçka të
nevojitet. Vjen dikush që të prek shpatullën e të pyet për diçka e
zgjohesh. Sheh se je ulur diku e ndien ndoshta ftohtë. Jeta është kjo,
zgjohesh në një moment. Mendja fillon të punojë përsëri me llogjikën
dhe zbarkon në realitet duke mbartur pak nga ai gaz i brendshëm
lumturie. Flet e sytë të shkëlqejnë, optimizmi të jep një dritë të
purpurtë në fytyrë. Sa e lehtë është të ndihesh më mirë , mjafton një
dorë e vogël iluzioni.
Përfundimisht jeta të duket jo aq e keqe.
“Unë qenkam I lumtur e nuk e dija?”-pyet iluzioni yt, ai zëri i dytë që
çdokush e ka brenda vetes.
Ne jemi ujë, ajër dhe ëndrra. Formula
sekrete e krijimit të njeriut. Sa i thinjur dhe i hidhur është ai
shpirt i zbrazur nga ëndrrat.
Fantazia vdes kur njeriu e dëbon vet dhe atë njëçik që i mbetet brenda e vret me trishtim realiteti.
Por jo gjithmonë vret realiteti. Ai të dhuron shpresa. Hirushja e
Borëbardha na kanë ndjekur në fëmini me atë moralin e fitores së të
mirës mbi të keqen dhe ne ndjekim këtë fill duke menduar: “Po, dashuria
fiton mbi urrejtjen, e mira mbi të keqen, pse jo?”
Jeta është kaq e bukur sepse ka larmi. Ka hidhërim po ka dhe gëzim, ka të qara po ka
edhe të qeshura, ka hije po edhe dritë, ka pleqëri e vdekja po ka dhe
fëmijëri e jetë.
Jeta një zhurmë midis heshtjes ka thënë Isabel Allende.
PO
një zhurmë plot të papritura, iluzione nën diell e pluhur yjesh. Nëse
guxon jeto shijo pluhurin e yjeve, kupat e ëndrrave piji deri në fund e
lësho një pasthirrmë kënaqësie, trego çfarë ndien e ndaje lumturinë.
Lumturia është një krijim i bukur i njeriut. Ka shume zhurmë brenda, shumë
energji shumë fjalë tinguj shumë botë. Pihet në doza të vogla e ndarë
mes njerëzish se e tëra njëherësh të vret. Shpirti i njeriut është aq i
pafund po zemra është kaq e dobët , kjo shoqeri ndan çdo gjë: dashuri e
shpresë.
Një pikëz të qeshure bën dy buzë të tjera të hapen, një ëndërr e treguar me pasion frymëzon ëndrra të tjera.
Pak zhurmë krijon zhurmën tjetër në këtë jetë.
Sa i bukur zinxhiri i jetës, shkon pafundësisht e rikthehet përsëri te ne.
Jeta e njeriut: ujë, ajër e ëndrra të veshura në iluzione e ndjenja… Sa pak kemi nevojë për të qenë të lumtur!


78 Komente për “Vuajtjet e Shpirtit-Proza Dashurie”

  • qka te jap si kujtim ta jap gjysmen e shpirtit timnese shpirti ste mjafton ta jap syrin qe loton nese syri ta hek mallin ti jap buzet ta shuajne zjarrin.

  • kristi ucaj:

    Sot po shkruaj nga malli

    per ty qe te kam ne zemer

    ka kohe qe ste kam pare

    as ste kam thirre ne emer

    ti se din si po jetoj jeten !

    dhe malli im po me mbyte

    duke te qare me dite e nete

    beso me jan verbuar syte

    sot po shkruaj nga loti

    nga vuajtjet qe zemra i ka

    a e din sa eshte e rende

    pa meshire nje njeri me e vra !!?

    ndalu edhe mendo

    ne zemer e forte qendro

    sa te dua une

    askush nuk te do ….

  • kristi ucaj:

    Emri yt

    Emri yt sot eshte i gdhendur ne merme
    beshke me dy data

    njera ishte data me e gezuar per ne
    e tjetra do jete data me e mallkuar.

    Por ti ti nuk je poshte atij mermeri:
    Ti nuk banon atje…
    Ti banon ne kujtimet e mrekullueshme qe na ke len…
    Banon ne optimizmin tend
    Ne gezimin qe ke ditur te na dhurosh

    Ti jeton ne profumin e luleve qe aq shume i adhuroje…
    JEton ne buzeqeshjen qe ke len
    ne personat qe ke dashur,
    dhe ne lotet e atyre qe te kujtojne,

    Ke qene nje baba i mrekullueshem,
    Dua qe ta dish kete,
    Dua qe te dish qe ti per mua JETON…
    BABI…
    Ti JETON NE ZEMREN TIME…
    PER GJITMONE

  • kristi ucaj:

    Mos mendo qe te harrova
    Qe nuk shkruaj per Ty
    Kam dhembje o Babi
    Kam shum lot ne sy!

    Me mungon ai preher i Yti
    Ku koken kam mbeshtet
    Kur qaja per te kaluaren
    E kisha shum me leht!

    Ai ze i Yti i embel me mungon
    Keshillat qe i degjoja cdo dite
    Bir behu i fort me thoje
    Nuk ja vlen me u merzit!

    Nuk jam i degjueshme o Babi
    Askend nuk po e degjoj
    Shpesh nga vuajtjet qe kam ne zemer
    Edhe miqet e mij i injoroj!

    Injorant nuk isha kurr
    Si duket nga dhembja e fitova
    Nuk po mundem te pajtohem
    Me humbjet qe perjetova!

  • kristi ucaj:

    TE DUA
    TE DUA
    sa qelli dhe toka
    dhe ste heq dot nga mendja
    sikur te permbyset bota
    te dua
    te dua
    perjetesisht
    je ber drit e syve te mi qe nxjerrin lot te brisht
    je yll je drit
    je hen je djell
    je dashuria e vetme qe kam ne zemer perjet
    te dua
    te dua
    dhe kurr ste harroj
    gjithe diten te kam ne mendje
    dhe gjithe naten te enderroj

  • Te pres si diten e bekuar,ty yll qe terrin e shendrite. Eja neser,ose kurr,kujtimin ma le si gjurme mbi gur….?

  • Falma zemren nje minut.pse deshiron me te lute.Kur e dije,pse me dashuron,pse me humb kohe dhe me mundon……?

  • Sene sme kujtoesh
    Do te prezatohm
    Te dua e kam Emrin
    Vetem ty mdiemrin

    Liderss Tinass Taliss

  • shkurte:

    me vjen keq per ty kristi mirpo sado dhembje ke duhet te pajtohesh me vendimin e zotit te gjith jemi per ate rruge behu i fort se kishe nje prind te till siq e thua edhe vet.

  • dashuri esht nje kopsht lulesh kur te ulesh mund te ngulesh

  • pa dashurii skaa pasurii

  • Gentian Prizrenalia:

    Pa ty bota e humb kuptimin, pa ty dielli e humb shkelqimin, pa ty dita nuk errsohet, pa ty nata nuk kalohet, pa ty endrra nuk enderrohet, pa ty jeta jo, jo nuk kalohe

  • Gentian Prizrenalia:

    Nje puthje shpirtin po ma torturon
    eshte puthja e fundit qe me dhe
    para se te ikje prej meje
    e te me lije ne vetmi te plot..
    eshte ajo puthje e embel,
    por qe me fal dhimbje pa fund
    ajo puthje qe me ka mbetur ne kujtime
    e shpirtin fort po ma trazon..
    ah o zemer !
    edhe pse ka kaluar kohe
    ne buzet e mia I ndiej ende
    puthjet qe me falje dikur
    ato sjane fshir ,e as jane harruar
    jane aty prezente per te me torturuar
    per te ma tretur shpirtin,
    por edhe per te kujtuar
    se dikur kam qen e lumtur me ty
    se dikur dikush me falte lumturi..
    sikur te mund te kthehej koha pas
    se dashurine tende sdua ta humbas
    si te mund ta largoj kete trishtim
    hej zemer te lutem vetem mos me lër.
    e di qe sme ke harruar
    ma thone syte e tu sa here takohemi bashk
    edhe pse ti thua jemi miq
    ne syte e tu shoh nje det te ter me dashuri..
    e di qe te kam zhgenjyer,
    por te lutem me fal
    kjo zemer qe kaq shume te do
    dita dites po vdes per ty
    je jeta ime edhe pse sme beson..
    a e di se cfare bej neteve te errata e ne vetmi?
    dal ne ballkon e i lutem zotit
    te me kthej perseri tek ti
    se kjo jete pa ty nuk jetohet,
    pa ty ndiej se po vdes,
    ti je jeta ime shpirti im
    por dije o engjell se perjet do mbetesh
    shpetimtari im.
    TE DUA ..♥

  • jeta pa kuptim e kan ata qe nuk din qka osht Dashuria

  • Merita:

    Dikur erë sqetulle,e sot bastun i kohës!
    Bastuni juaj,vuajtja ime!
    Po vyshkem,shkrumbohem në jargët e kohës.
    Mbështjellur me fjalë dhe dëshirën e përflakur të kohës edhe unë do të thoja:Ej,hepohem,anohem e humbohem si ai gjeniu i Poradecit!!!!

  • Ejup:

    qka te jap si kujtim ta jap gjysmen e shpirtit timnese shpirti ste mjafton ta jap syrin qe loton nese syri ta hek mallin ti jap buzet ta shuajne zjarrin.

  • dashurija si droga po u dashurove nuk mundesh te g\harrosh un u dashurva ne tyy po ti smee don te dua sa jeta ime ti je zemra ime je ber si heroina ne zemren time TE DUAAAAA……….

  • Dianna:

    Jeta eshte shum e bukur, por neve nuk na duket e bukur, sepse presim me shume nga jeta, dhe dorzohemi para kohe…!!!

  • shum te mira kto poezi weri nice

  • Jesa:

    Krisi.mvjen shhume keq…ame shum poezi tbukura ke Compilente
    per ty 🙂 🙁

  • Jesa:

    shume poezi tbukura ke complimente. 🙂 🙁

  • edaa:

    komplimente shuumm te mira kotoo poeziii tung ju ffalenderoj gjithve

  • edaa:

    komplimentee gjithvee shumm te forta kto ppooezziii

  • Juli sweet:

    Te dua per Ty vuaj
    Te dua per Ty shkruaj
    Te dua per Ty lexoj
    Deri ne vdekje Ty ste harroj
    Te dua Berti

  • panajot:

    Me ne fund lamtumire
    te uroj fat e cdo te mire
    te pershendes perzemersisht
    te kam dashur seriozisht.

  • mahir:

    1 Person qe tdon , as 1her nukk tlendon . Kqyr met bo tlumtur weq me ty Jeton

  • mahir:

    Faleminderit qe me bere te enderroj
    Nje enderr qe ishte e pamundur
    Faleminderit qe me bere te shpresoj
    Ateher kur shpresat i kisha humbur <3 <3 <3

Posto një koment

Sondazh

Dashuria e pare nuk harrohet, si mendoni ju?

Shiko rezultatet

Loading ... Loading ...
Komentet e fundit
About us
Writing and reading love poetry is a way to get in touch with your inner feelings about the emotions of loving and being loved. Love poetry spans emotions from hate and despair to admiration and adulation. The poems offered here reflect that diversity. Love poetry is not only for "lovers" but speaks to anyone who has experienced the desire to be loved... that is it speaks to everyone. We hope you enjoy the love poems offered by PoeziDashurie.me.