Ah, sonte se ç’mu kujtove
Kur kokën n’gjoks të tjetrit ndoshta ke mbështetë
Tetë vjetë rresht që më dashurove
Shpejt shkuan, në të shkurtën jetë.

Sonte se ç’mu stis portreti yt
Me kokën mbështetur në gjoks të tij
Portereti yt sikur më mbyt
Dhe për atë tjetrin më ngjallë xhelozi.

Për atë që “fat” të pati
Të ta përkdhel atë trup prej afrodite
E mua t’shkretin, më zë inati
Ne mbarim të një nate, ne fillim, të një dite.

2008

3 Komente për “Sonte se ç’mu kujtove”