Arkiva për kategorinë ‘Poezi dashurie’
Do i them pellumbit te bardhe
Qe ne mesnate te te marre,
Do i them zogut shtegtar
Qe puthjen te ta marre.
Ti me mbron,
ti me keshillon,
ti je drite,
qe jeten me ndricon.
Te kam jete, te kam shpirt,
me ty nata behet dite,
shoh qiellin e pakufi,
aty te gjej vetem ti.
Larg meje je,
sa shume me mungon,
a jam mire apo sjam,
hic ste intereson.
Une per ty jap jeten,
ti vec argetohesh,
s’je me mua kur me duhesh,
valle ndonjehere a do pendohesh?
Kam nevoje per ty,
si nje foshnje per nenen e vet,
te niej ngrohtesi,
te mund te flej e qete.
Kam nevoje per ty,
ne kraheror te te ndiej,
te ndiej rahjet e zemres tende,
puthje te kembej..
Kam nevoje per ty,
per te qene ne jete,
vech ti je per mu,
e vetmja e vertete…
Asgje s’eshte e bukur
nese ti nuk je,
asgje ska kuptim,
nese dashuri ske.
Dashuria ime,
drita e syve te mi,
asgje ne bote skam,
nese ste kam ty.
Te mos jesh ti,
sjam as une,
te mos ishe ti s’do dija
te doja kaq shume.
Te mos jesh ti,
qe me jep kaq lumturi,
s’do isha une,
me zemren plot dashuri.
Engjelli im me mbron gjithmone,
engjell ti me lumturon,
engjell naten ma ben dite,
engjell me jep qetesi ne shpirt.
Engjell mbrojtes gjithmone prane,
engjell me ty dielli s’do te perendoje,
engjell kurre mos u largo,
engjell do te dua gjithmone, te premtoj!
Sa ftohte ben e nden?
Me ngriu ndjenjat a e di?
a e shikon gjendjen time?
A e ndien dhimbjen ne brendesi?
Sa ftohte ben, eshte acar,
dimer brenda shpirtit tim,
me ngrine ndjenjat ne brendesi,
a ka dikush qe e duron tradhtine?
Dmer i ftohte ben car,
tashme ndjenj nuk kam,
acar ne shpirt ben me veten luftoj,
tashme vete, vete une jam…
Loading ...