E vetme jam ne kete vend,
e merzitur dhe e pikelluar,
Nė thellesine e shpirtit
e tera e perveluar.
Vetem, pa askend prane,
shume sy mua me pane,
por syrit tend te shkruar
asnje, jo, nuk i ngjan.
Shume fytyra me buzeqeshen,
por edhe kjo ishte e kote,
se buzėqeshjes tėnde te embel
s’i ngjan asnje ne kete bote.
Vazhdoj te jem vetem
me kujtimet qė mbeten,
unė ende po te kerkoj,
tė verteten s’mund ta mohoj.
Vetem, jo, nuk jam
nė zemėr ty te kam,
do tė vazhdoj te te dua,
vetėm ti, je pėr mua.
Kjo ere e lehte qe po fryn
flokun po ma ledhaton,
valėt e detit qe para meje vijne,
kujtimet tona s’mund t’i shlyejne.
kujtimet tona s’mund t’i shlyejne.
11 Komente për “Vetem nuk jam”
Posto një koment
Loading ...
kur te pash te thash te dua folem ne fb me the ste dua
shumm e bukur me vjen te qaj kur e lexoj
nk jam vetem edhe pse ste kam ty shumm e bukur
shum e bukur
te them zok kam frik se fluturon te them gjalper kam frik se me piskon te them zemer tani e meriton ]
shum e bukur kjo poezi
shum e bukur
shum e bukur
shum e bukur po qa me bo jeta vazhdon edh pa at
E dua ate djal
Do ta du ter jeten
M beso zemer
Po
T them
T verteten
Yjet n qiell nuk numerohen
Dashurit n bot nuk krahasohen
Syt e mi me tjtr nuk shikojn
Se vet ty ata t dashurojn