Mbyll syte…
Dy lot ne fytyre me pikojne
jane lotet e shpirtit tim
qe ngadal po shterojn
Kam frike…
Nuk dua perjete te vuaj
nuk dua qe shpresa per dashurine
brenda ne shpirt te vdes

Ti me mohove dashurine
e zemren ma coptove
tani jam vetem
perball pasqyres
shoh veten dhe veten s’njoh
ne ate pasqyre nuk shoh nje njeri
shoh vec nje shpirt te humbur
te humbur ne labirintet e dashurise
si nje shpell e erret e pafund
ku ne te vrapoj si e cmendur
kerkoj rrugen per tek ti
kerkoj rrugen e lumturise.
Vrapon shpirti tek tretet ngadal
nuk do te dorezohet
luften nuk do qe ta humbas
se pa ty i dashur
asgje nuk ka kuptim.

E ndiej qe jam lodhur
por nuk kam per tu dorezuar
kam nevoj shpresen mos ta humbas
kam nevoj dashurise ti besoj
qe kete betej te fitoj.

Ne erresiren e tmereve
vrapoj pa pushim
kerkoj vec nje drite
driten per tek ti
Ndalem…
Nje drite e zbehte para syve te mi
mbledh forcat dhe mar guxim
vrapoj drejte drites se zbehte
qe sa vinte e forcohej me shume
sa vinte dhe behej me verbuese
Me ne fund…
jam prane daljes
fuqit e mbetura mbledh
mbushem me fryme
mar guxim dhe drejt drites shkoj
para meje shfaqet dikush
e shoh, e shoh…
dhe smund ta besoj
personi perball meje sje ti
ai me veshtron e doren me zgjat
Mbyll syte…
O zot pse jo ai???
me thuaj te lutem
cfare te bej tani?????????