Ha ha…
Degjohet buzeqeshja naive
shoqeruar nga lotet e dhimbjes.
Nje lot qe nis te dal po shkelqen
ashtu si nje diamant i rall por i vertete
qe i fal nje dhimbje pa fund
e qe buron nga shpirti i saj.
Ne mes te keaj erresire te frikshme
nje engjell po vuan ne heshtje
lotet ngadal fytyren ja lagin
e buzet po dridhen plot dhimbje
ne syte e saj nuk ka me shpres
por vecse deshir qe te vdes
e ne ate erresire te frikshme
ajo me ze te larte po mallkon
nga buza qe dridhet dalin vecse dy fjale :- TE URREJ
e me pas heshtje.
Del ne dritare…
Sheh henen qe shkelqen
e i betohet perjet
se do te jetoj ne kete toke te peshtir
vecse per te shkatruar njeriun
qe dikur e donte dhe adhuronte
por qe sot e urrente me gjithe shpirt
Qetesi…
Ne syte e saj nuk ka me shkelqim
u thye si nje kristal
sa hap e mbyll syte
ne buzet e saj nuk ka me gezim
ne shpirtin e saj nuk ka me drite
por vecse nje erresire pa fund
si erresira qe mbreteron ne kete dhome.
Ndoshta eshte thjesht nje iluzion
ku ne te mbreteron shkatrimi e zhgenjimi
Dita po fillon te zbardh
dhe mengjesi po afron
por vajza aty eshte perseri
shpirti i saj lot gjaku po pikon
e ne gjithe kete nate te gjate
plot dhimbje pa fund
ajo ka qare pa pushim
ne shpirtin e saj stuhite mbreterojne
ata lotet e saj e kane nje kuptim…
Trokitje…
dikush po e theret ate vajze te shkret
dikush qe se di qe ajo perbrenda po vdes
hap deren me ngadal dhe e gjen te shtrir
syte e saj nga lodhja qene mbyllur
e gjumi perjetshem e kishte mberthyer
ne fytyren e saj nuk ndihet me asgje
vecse nje ulerim ftohtesie qe te tmeron.
Ne doren e saj nje leter u gjend
ku shkruhej:
”Mos kujto se shpetove nga une
mos harro se do te shihemi
kur ti te jesh ne gjume.
Me nje litar e nje thike do te vij
do te te lidh duar e kembe
e me pas me thike do te te bej
cop e cik.”
E ne fund te asaj letre
me disa reshta dedikuar ty shkruhej:
”TE DUA”
Personi qe e lexoi
i tmeruar u largua
letren ne vendin e saj e la
kuptoi se qe deshira e fundit e saj.
Ne ato vargje kuptoi fundin
tragjik te vajzes
kuptoi dhimbjen vdejeprurese te dashurise
e kuptoi se ate engjell
e vrane thell ne shpirt
e qe trupi i saj nuk i rezistoi dot
shkoi ne boten tjeter
vecse me nje qellim
ta shkatronte qetesin e njeriut qe dikur e adhuronte
por ne momentin qe dha shpirt
zemra u drodh ngadal
se ne te vertet ende e dashuronte
edhe pse ajo me kurr vetes nuk do tia pranonte.

2 Komente për “Casti i fundit”