Posts Tagged ‘poezi te bukura dashurie’
S’eshte dashuri vec te thuash te dua,
pa te rahhur zemra e duke mos ndier asgje,
nuk shkon jeta me kapricot tua,
aspak ndjenjat e mia pa i menduar.
C’eshte valle dashuria?
A thua nje det i madh e i thelle,
apo nje oqean i mbushur me ndjenja plot,
apo dicka qe askush deri sot se ka provuar dot?
Dashuri e vertete nuk lendon,
as vetjake jo nuk eshte,
dashuria eshte e cilter e bukur,
te ben te fluturosh te ndihesh si nje flutur.
Sa veshtire qenka,
te rrish ne vetmi,
ta duash dike,
e ai mos ta dije.
Sa e padrejte kjo bote,
na ndershkon gjithmone,
na sprovon me gjera,
qe s’jane ne doren tone.
Vetem me nje shikim tendin,
me ben te harroj cdo gje,
edhe ne erresir un nuk kam frike,
dashuria jote me ben drite.
Dasguri te perjetshme,
me premtoi dikush dikur,
por shpejt fjalet i mori era,
ah sikur te ishte akoma ashtu, sikur!
Dikur pata gjithcka,
lumturi, dashuri e qetesi,
i humba te gjitha per nje nate,
me iken vitet pa shijuar fare rini.
Perjetësisht e imja,
Perjetësisht i yti,
Perjetesisht prane,
sa te na rroje shpirti.
Përjetësisht i yti,
Përjetësisht e imja,
Që nga e para fjalë,
deri sa fryma te na dale.
Nuk e di o Zot
pse kaq shume e dua?
Pse eshte kaq i vecante
ai njeri per mua?
Pa te s’mund te jetoj,
Pa te jeten se mendoj,
Pa te boten se imagjinoj,
Pa te veten e harroj.
Shume e dua,
Pa te s’mund te jetoj,
eshte shpirti im,
jeten me plotesoj.
Koha po kalon
Lotet me jan thare
Sa dua te te shoh
Se malli me ka mare.
Sa shpejt po iken koha
Pa ty kaloi nje vit
Por ndoshta ne rruge
Do te shihemi nje dite.
Ç’t’i bëj lules që hedh shtat,
në pagjumjen time, ç’do nat’,
në kraharor rrënjosur,
me aromë shpirti parfumosur.
Ta ujis me kujtime,
ta ledhatoj,
me puhizë të frymës sime,
ta këpus e të ta fal.
Por, s’e di
në më pret ende zgjuar,
se do vija shpejt e shpejt
me lulen ndër duar…