Posts Tagged ‘poezi per ty’
Gjithmone te kam dashur,
gjithmone do te te dua,
zemer ti ke qene,
i vetmi per mua.
Gjithmone te kam dashur,
do te vazhdoj te te dua,
derisa fryme te kem,
me ty gjithmone do te jem.
Ku je qe sje me mua,
Te lutem nje fjale me thuaj,
Qe te ndihem me mire kam nevoje,
Nje fjale tenden ta degjoj.
Zemra ime ndjen vec frike
Te lutem zemer mos ik,
mos me ler vetem ne kete jete,
Pa ty kurre drite per mua s’do kete.
Kur qetësisht të dridhet nata,
Në fund të detit me hënën lartë,
Ku gjenden fjalë pafund të gjata,
Por edhe heshtjen që bëhet, art!
Kur ëmbëlsisht të t’dridhet buza,
Në fund të detit me hënën sy,
Do gjesh aty me mij’ra muza,
Dhe penën time do gjesh, aty!
U be kohe qe pres nje syth pranvere,
zogu qe gjithmone eshte kthyer, sivjet po vonon,
dhe qielli mezi po merr kaltersi,
nje ndjenje te paqarte te turbullt me shkakton.
S’e di pse sirtaret rremova serish,
per nje cigare qofte dhe te vjeteruar,
shume rralle e pi, s’eshte se me mungon,
atehere kur me duhet vertet per tu menduar.
Ia ve fajin dimrit qe si nje plak i keq,
nuk do te na lere, kembet i heq zvarre,
qielli gri mbi koke si kapele e grisur,
imazhe me shfaqen ne tymin-cigar’.
Me thuaj si do ikesh,
shpinen do ma kthesh,
aspak pa menduar,
mua vetem te me lesh.
Si do ikesh me thuaj,
fare pa shpjegim,
kur vec ne zemren tende,
une gjeja strehim?
Të jesh me ty, t’mos kërkosh gjë tjetër
Veç dy buzë dhe një palë sy,
Të jesh me ty, me askend tjetër
Ta bësh botën tënde, t’ndihesh Perëndi.
Të jesh me ty, n’gjirin tënd kokën të mbështetësh
T’mos duash gjë tjetër, veç hireve të tua,
N’shkëmbim të një jetë pre miliona vjetësh
Të thuash veç këtë çast, asgjë tjetër s dua.
Nëse ndodh të ngjallemi përsëri
Pas vdekjes që jeta na gatoi,
Poqese unë vdes i pari, ti mos mbaj zi
Thuaj, doli nga kjo jetë dhe shkoi
Nëse pas jetës ka dhe një jetë tjetër
Dhe ndodhë të ngjallemi sërish,
Atëherë të dy bashkë, do jemi patjetër,
Në jetën time të dytë , mirë se të vish.
Ti je gjithçka që njeriu do të dëshironte,
Ajri, uji, toka , zjarri dhe nata me hanë,
Ti je gjithçka që Zoti desh të krijonte,
Eva, Afrodita, e pavdekshmja Nirvanë.
Ti je gjithçka që njeriu do desh të zotëronte,
Paraja, pushteti dhe e madhërishmja, bukuria,
Para teje, njeriu, gjë tjetër s’do kërkonte,
Sepse ti je arma atomike, superfuqia.
Loading ...