Te dua te dua deri sa te vdes
edhe ne ate boten tjeterune do te pres,
Une te dua, ti me don, dashuria
jone nuk mbarron.

Krejt bota kerkon paqe,
cdo zemer kerkon ilaç
Kjo quhet dashuria e vertet,
Te dua per jet.

Nje lule te cel ne zemren time,
nje trup u shtri mbi mua,
nje dor me perkedhel embel,
nje ze me thot TE DUA.

Perse smunda ta prano?
Perse smunda ta shikoj?
Perse zemra se pranon?
Perse mendja e kundeshton?

Perse endrra nuk realizohet?
Perse frika nuk largohet?
Perse realiteti im duhet te jete pa ty?
Perse ste them te dua me lot ne sy?

Nuk jam poete
per tet shkruar poezi,
por nga thellesia e zemres
te them qe te dua vetem ty.

Nese me do nje ore
do te dua nje dite dite,
nese me do nje jave,
do te dua nje vit.

Kam nje histori per
kohen e kaluar,
kur me le ti mua,
me koke te germuar.

Nuk u dorzova, u zgjova,
ne fakt ne fund u hakmora,
thash qe nuk kam per ta falur,
derisa arrita qellimin nuk kisha te ndalur.

I dola perballe e kryelarte,
pa pike loti ne sy e pa meshire,
shume e qete ate qe kisha i thashe,
tashme e mora ate qe kisha deshire.

Dy zemra u deshen dikush i pengoi,
Dy fjale u thane askush si degjoi,
Nje dashuri e lene ne harrese,
Dy zemra te ndara, nje shpirt i pabese!

Do te isha me ty nese ti do me kerkoje,
Do te doja shume nese ti do me doje,
Po tani qaj per ty se me lendove.
Mund te vdisja per ty por ti kurre se kuptove!

Se harroj ate nate
Ate nate kur binte shi,
Ishte mbremje shumè e ftohte
Ate nate u takuam ne te dy.

Binte shi pa u ndalur
Un e ti ne njè rruge,
Ne njè rruge te vetmuar
Si dy persona te dashuruar.

U betuam ne ate nate
Njeri tjetrin mos ta braktisim,
Ta fala zemren ma fale jeten,
qe prej aty jeten ta nisim.

Buzqeshja jote me thote ”Te Dua
Shikimi yt me tregon se s’mundet pa mua,
Si qershi ishin buzet e tua,
i prita e i prita qe t’me puthin mua.

Ti ma bere zemren shkrum,
Dua qe t’me thuash Te Dua shum,
Ne bote te humbur dhe pa shpres,
Sa shum deshta qe te vdes.

Kliko për të lexuar poezinë të plotë »

Une besoj ne vete,
e s’bie ne toke e deshperuar,
besoj ne familje se ato jan arsyeja e jetes time,
jane gjithmone aty sa here i kam kerkuar.

Besoj ne shoqeri,
se ata dine te dhurojne vetem miresi,
besoj ne dashuri,
se eshte nje njdjenje qe te fal lumturi.

Besoj ne Zot,
dhe vetem atij i qofshim fale,
dhe vetem atij do t’i lutem,
sa te jem gjalle.