Arkiva për kategorinë ‘Poezi dashurie’
C’rendesi ka kjo jete,
pa dashuri kur je,
jeta do gezim,
shume gaz e hare.
C’rendesi ka bota,
pa ndjenjen me te bukur,
pa pasur dy krahe te te shtrengojne
e ti te rish strukur?
Sa prane e sa larg
je ne te njejten kohe,
me dhuron dashuri,
por dhe frike ne te njejten kohe.
Sa te dua ty,
po s’mund te jem e qete,
smund te te ndaj me askend,
per asgje ne jete…
Shpirti cope-cope,
ti sa shume me lendon,
cdo dite zemren ma copton,
duke e ditur ajo sa te don.
Mos me lendo ne shpirt,
zera gjak pikon,
zgjidhje kur nuk gjen ,
ty pprane te don.
Mos me lendo,
vec teje tjeter sdua,
mos me ler te vuaj,
me thuaj se me ke vec mua.
TI ne cdo hap te kam,
ti gjithmone me mbeshtet,
nuk dua te te humbas,
per asgje ne kete jete.
Te kam krah e me ke,
te dua me gjith shpirt,
sa here te me kerkosh,
do jem krahu yt.
Dashuria e pa mbarim,
je vec ti shpirti im,
drite ne syte e mi,
i dashur je vec ti.
Sa te dua jeta ime,
ti me fut ne mendime,
do te dhuroj gjithmone dashuri,
dashuria ime je vec ti…
Po të duash ti bëhem heshtje,
po të duash ti bëhem edhe lot,
por dashuria më transformua në dhimbje
dhe te pres, te pres me kot.
Po te duash ti, prape ne jete me kthen,
po te duash ti, zemren ma rremben,
por ti aspas s’mendove, ike me lendove,
zemren time te brishte, shkaterrove
Sado larg te te kem
ne zemer te kam,
te ndjej me dashuri,
sikur ne krahet e tu jam.
Te ndjej gjithomne
sme le dashuria te me largohesh,
i mbyll syte te ndjej prane,
edhe ne enderr me kujtohesh.
Mos lejo hapsiren,
te hyje ne mes nesh,
mos lejo per mua,
dashuri mos kesh.
Mos lejo i dashur
vetem te jemi,
mbaj ekuilibrin,
gjithmone keshtu te jemi